Matematyka krolowa nauk ;)

[maziek]

Grrrr...

[Lieber Augustin]

Na szybko, w pamięci:
x1+x2=-(b/a)=(m²+1)/m=m+1/m

[olkapolka]

Grrrr...

Może w końcu polubisz tego V.

Na szybko, w pamięci:
x1+x2=-(b/a)=(m²+1)/m=m+1/m

Ale jak?
W sensie jak m^2+1/m = m+1/m?

[Lieber Augustin]

Ale jak?
W sensie jak m^2+1/m = m+1/m?

[olkapolka]

 

Patrząc na Twój zapis - widziałam tylko pierwszą możliwość:


Pewnie dlatego, że wbiłam sobie do głowy kreskę ułamkową z mojego posta:
https://forum.lem.pl/index.php?topic=176.msg100519#msg100519

Tak siak - coś zjem - posypię szczypiorkiem i koperkiem. Dodatkowo

[Lieber Augustin]

Tak siak - coś zjem - posypię szczypiorkiem i koperkiem. Dodatkowo

W charakterze "czegoś" polecam to coś:



https://smaker.pl/przepisy-dania-glowne/przepis-sznycel-po-wiedensku,1941045,smaker.html


ps. Lampka czegoś czerwonego, zaczynającego się od Chateau... jest również wskazana.

[Lieber Augustin]

Zadanie 2, czyli włókna prawdopodobieństwa:






ps. Zadanie 3, potworne równanie róźniczkowe:

[maziek]

Włókna śmierci chyba - trochę inaczej podszedłem ale chyba wyszło to samo, mimo że po drodze byk na byku i bykiem pogania... A do różniczkowania póki co nie podejdę, bo nie mam w domu litra wódki aby sobie rozjaśnić umysł. Tak serio to te włókna są zadziwiająco proste jak na maturę mat-fiz, raczej powinno być coś z prawdopodobieństwa warunkowego lub całkowitego.

[Lieber Augustin]

Cóż, plus dla Ciebie, a minus dla mnie. Bo w "co najwyżej" przegapiłem prawdopodobieństwo zera kolorowych. Około jednej setnej, ale zawsze

[maziek]

A pacz Pan, nie zauważyłem, myślałem, że tak skróciłeś do jednego m. po przecinku. Panie, jesteś wielki. Popatrzyłem na tę różniczkę ale pustka. Coś mi świta, że trzeba rozdzielić zmienne, ale bez korepetycji nie pójdzie dalej.

[Lieber Augustin]

Panie, jesteś wielki.

Nie ma na to mojej zgody. Albo obaj jesteśmy wielcy, albo nici z interesu

[maziek]

Każdy ma niedostatki i dostatki. Maturę miałem w 1985 i od tamtej pory zadań maturalnych czy innych nie rozwiązywałem. Teraz mi się po kolei klapki otwierają - no może dojdę do 80% siebie w 1985 . A co do różniczek - tyle zeznam, że na początku długo myślałem co to y', zanim wreszcie zaiskrzyło (słabo), że przypuszczalnie dy/dx.

[Lieber Augustin]

I dobrze, jak klapki się otwierają . Jesteśmy z Tobą w tym wieku, kiedy gimnastyka umysłu jest szczególnie wskazana, w charakterze profilaktyki demencji

Co do mnie, to matury wcale nie zdawałem, bo i nie było u nas wtenczas czegoś takiego. Tylko zwykłe egzaminy. Rok Pański 1982.

Co się tyczy matmy szkolnej, tego co u nas się nazywało "algebra i początki analizy", odnoszę dziwne wrażenie,  że obecnie poruszam się na tym poletku znacznie lepiej, niż gdy byłem uczniakiem. Mimo że, tak samo jak Ty, od tamtej pory nic takiego nie uprawiałem. Jak gdybym zażył sporej dawki algebryny
Widocznie logarytmy, pierwiastki i sinusy przez długi czas fermentowały sobie gdzieś w głębinach podświadomości

[Q]

Dworowalem sobie lekko z licealności, ale przyznam, że przebija z tych Waszych wzorów i wyliczeń (pisanych odręcznie, na kartkach, co jest b. lemowskie) magia matematyki. Więc śledzę te Wasze zmagania regularnie, choć biernie. Ale zaskoczyleś mnie LA. Dałbym się pokroić za to, żeś matematyk, i teraz byłbym już w plasterkach.

[Lieber Augustin]

Matematyk, hehe

A znasz ten kawał?
Po upływie wielu lat spotykają się sędziwy profesor matematyki i jego były student. W trakcie rozmowy za kieliszkiem herbaty pada pytanie:
- A powiedz mi, kochany, z ręką na sercu: czy przydała ci się kiedyś w życiu moja nauka?
- I owszem, panie profesorze. Raz się zdarzyło, że wpadły mi kluczyki do kibla. Co tu począć? I nagle przyszła mi do głowy zbawienna myśl: od czego jest wyższa matematyka? Więc wziąłem kawałek drutu, zwinąłem znakiem całki i wyciągnąłem kluczyki...