O muzyce

[Hoko]

https://www.youtube.com/watch?v=UhzsWzhz7Bc

[xetras]

Banda rozrabiaczy kulturowych ok. ~ 1980 roku.
"Gawęda"
1.Słońce jest w puzonie
Przestań za mną chodzić
Duże buty
4.Dzielny Bill
(8 i pół minuty -  fotosy rarytasy)
Osiodłaj wiatr - i mocno trzymaj pędzel - i ruszaj w świat - bo masz gorące serce - Tak jest !"

[olkapolka]

Hm...ze świata równoległego...odnaleziony tutaj:
https://www.youtube.com/watch?v=ijj_hheGEi0&t=50s

[Hoko]

https://www.youtube.com/watch?v=VGhQgMb7ODs

[liv]

Hm...ze świata równoległego...odnaleziony tutaj:

Ciekawe jak bogate pokłady w tej Quepalni? Czy może jednorazowe znalezisko?

W każdym zrazie mnie naszło jesiennie, ale inaczej. Żadne tam liście opadłe (choć w obrazkach są), czy powiędłe róże, żółcie a zielenie zgniłe ...
Ot, miejskie urządzenia publiczne. Codzienne.; chodnik, ławeczka...

balkonik, śmietnik ...

[olkapolka]

Jesień nie ucieknie...jeszcze pobędzie...więc na chwilę zmieniam...właśnie trafiłam w Rosjankę (którą już tutaj linkowałam - nawet z tą samą piosenką) w Turcji, z ukraińskimi flagami na widowni...nie wiem...:
https://www.youtube.com/watch?v=p-vh1XZyLUw

[xetras]

Trauma z telewizora. Niby dla dzieci lub młodzieży. Chyba patologicznej ?
Eksperyment Hieronima Neumanna, muza - Janusz Hajdun.
Sojka i Kombi to wykonawcy.
Przykry i daleki od ładnej poezji.
Brzydkie lata tuż po stanie wojennym.
|
Umknął mi obraz z początku marca 2022.
Dawałem 'Romans o strasnoj liubwi' czyli inaczej 'Kamiernyj romans' z 2014/2017 roku, a to z ilosyasinger (czyli Iloną Błagopołuczną zamiast Olgi Szprot Lizgunowej) to też piosenka przeciw wojnie.
(Owszem to dyskotekowy łomot, ale niestety na czasie).

"Ты долбоее**"
Jest jako niepubliczny, bo tytuł to: ~ "Ty po**b".
Wulgaryzm tolerowany tylko w mowie potocznej.

[wiesiol]

A co mi tam, po latach i na dodatek nie wiem czy było, zapodam taką,że muzyczkę

z tej samej w przeciw fazie

i takie tam rodzynki z tej samej

[olkapolka]

O, dzień dobry
Raczej nie było - mało tu gitarek ostatnio - a już nowych? -  aż się uszy zaczerwieniły:))

Mieszanka studencka? Do rodzynka dorzucam dziwnego migdałka:
https://www.youtube.com/watch?v=CZm96PKwtHc

[xetras]

"Z popiołu i wosku"- 2plus1, Claptona "Promises" też słychać, chociaż wcale nie grał w 2plus1.
Taneczna śpiewogra jest żywsza niż swojska opowiastka.

[liv]

A co mi tam, po latach i na dodatek nie wiem czy było, zapodam taką,że muzyczkę

Hehe... wiesiol łejkapnał się.. podczepiam do olinego głudmorning, swoje...
Głudnajt!.. już bardziej (ale żąbaez satiny)
Tiaa... dawno gitar nie było - fakt.
Już nawet zapomniałem, że taki śnieżnobiały istnieje, a on proszę - działa!
To i mnie gitarkowe wspomnienie naszło, wpierw numer mego najserrrdeczniejszego 
Ale w wersji drugiego lubieńca - Roya (taa - tego pana w bereciku z antenką)
Tylko trzeba przetrzymać pierwsze trzy minuty, kiedy śpiewają 
Ogólnie jego "atlantyckie sesje", całe znakomite.

I jeszcze, ten ostatni zadziorny Snowy, zaciągnął ścieżkę do takiego jednego Shacklocka (zaciągnietego Enniem)

I gra gitara! 

 

[liv]

Heh, no jest jesień 
I jest wątek muzyczny.
Podobnież pisać o muzyce to jak tańczyć o architekturze (Zappa), ale historycznie chyba można, co?

Jak zwykle nuży nieco festiwal „Warszawska Jesień”, bo muzyki za dużo, przy czym dawne bóstwa jakoś się zmierzchają — np. „Koncert na dwa fortepiany” Strawińskiego,
niegdyś uwielbiany, dziś wydał mi się zdawkowy, szablonowy (fuga), jakiś nieświeży, ograny, choć wspaniale wykonał go angielski pianista Ogdon ze swoją żoną.
Z polskich utworów— tylko Lutosławski: jego „Livre pour orchestre” to naprawdę utwór wielki, z zębem, z koncepcją, przemyślany i nowoczesny w miarę, tyle ile wypada.
Za to tandem Baird — Serocki dał okropnie słodkie, „uczuciowe” chały: wyrafinowana instrumentacja, ale cóż z tego, kiedy tzw. „zawartość uczuciowa” trąci
Mniszkówną, III Symfonia Bairda to, jak sobie określiłem, „ordynat Michorowski w muzyce”. A znów Serocki dał utwór do poezji Różewicza (śpiewany po angielsku przez
Dorothy Dorow), poezja to przecież oszczędna i oschle tragiczna, a on dał przesubtelnioną teatralną orkiestrę i drżącą od liryzmu kantylenę — zły smak u tych ludzi idzie w parze
 z komercyjnością — oto zdaje się cała tajemnica!
 A w ogóle najlepiej obroniły się dzieła starych mistrzów: „Pierrot lunaire” Schónberga i „Integrales” Varese’a.
Był też nocny koncert awangardowych wydzierań, oczywiście z Cage’em na czele, ale mało to ciekawe: jak powiedział Strawiński, to nie komponowanie, lecz filozofia.
Np. utwór, gdzie przez 70 minut wali się w jeden klawisz fortepianu. Jest to raczej test psychologiczny i to jednorazowy.
Ludzie nawet mało protestowali — jakoś się słuchało… Zresztą mało jest młodzieży: dawniej muzyka awangardowa miała posmak zakazanego owocu, uprawianie jej było niemal
zastępczą walką ideową czy zgoła polityczną. Teraz wszystko minęło: władze pozwalają (raz okazały się mądre) i oto cała rzecz staje się igraszką bez znaczenia, nader mało poważną.
W dodatku ranga muzyki spada: tyle tego wszędzie, w radio, na płytach, na ulicy, że zeszło do roli natrętnego brzęczenia. Jeszcze stare legendy trwają: Bach, Beethoven itp., ale stworzyć
legendę nową bardzo jest trudno. Smutne, lecz prawdziwe! I stąd cały ten festiwal to już istny niewypał, a kiedyś przecież tak nas wszystkich podniecał.
„Rewolucja zmarła, trzeba szukać nowego płomienia” — powiedział kiedyś Ignazio Silone. No właśnie — tak samo zmarła awangarda — i to zanim się na dobre urodziła.

Kisielewski 1969

[Q]

Zilustruję :

I jeszcze jednego Lutosławskiego dorzucę:

[liv]

Zilustruję :

Eee, myślałem że ten 70-minutowy znajdziesz, i dasz. 
Ogólnie, to nie na moje ucho.
Wrzuciłem dla próby ostatniego Lutosławskiego.
Do jego awangardy dodałem moją, czyli na chybił trafił po pasku przesuwu, wrzucałem punktowo ; po 5 sekund. Wyszedł taki psotny postmodernizm dekonstrunowyjący i nawet dzieło "nasze", już teraz wspólne,  zaczęło nabierać kolorów, aż tu nagle dyrygent z monitora - jak mniemam Edward - położył palec na ustach, jakgdyby  ciii...
Stąd, gdy na pozycji ~15;20 usłyszałem kawałek ravelowego bolera, tom odpuścił. Idzie oszaleć.

[xetras]

Zigenarvän
<Cijenarwen>
(Już wiem skąd słowo "cyja")

Z drugiej solowej płyty z 1969 roku Agnethy - rzekomo jest politycznie niepoprawne, ale wcale nie wiem czemu.

Nieco pokraczne operetkowo, ale chyba i teraz da się zaakceptować.

Cyganek to zapewne temat tabu - i to nie tylko w Szwecji.
|
Dziennikarz w Australii w 1977 roku zapytał Agnethę o najseksowniejsza pupę w show businessie.
Agnetha skromnie -
"Jak mam odpowiedzieć ? Nie wiem. Nie widziałam jej".
Okolicznościowy film w perukach.

|
Thank You for the Music - z minimusicalu "The Girl with The Golden Hair" tylko ta piosenka po latach broni się.