Takie tam...

[olkapolka]

Taki obraz, jak obraz. Ale silnie pokojarzył do innego obrazu. Podobieństwo oparte na kontrastach 
Ten inny jakoś się tu,na forum, pętał.
Zagadka?

Nevermore.

[liv]

Taki obraz, jak obraz. Ale silnie pokojarzył do innego obrazu. Podobieństwo oparte na kontrastach 
Ten inny jakoś się tu,na forum, pętał.
Zagadka?

Nevermore.

Do dobra, jeszcze tym razem odwołam zamówioną wizytę u psychiatry.
 Albo... tentego...

[olkapolka]

Taki obraz, jak obraz. Ale silnie pokojarzył do innego obrazu. Podobieństwo oparte na kontrastach 
Ten inny jakoś się tu,na forum, pętał.
Zagadka?

Nevermore.

Do dobra, jeszcze tym razem odwołam zamówioną wizytę u psychiatry.
 Albo... tentego...

Nie wiem...zamów dla mnie też. Wizytę. Przecież prawie takie same 

[Lieber Augustin]

Straszny i smutny obraz.

Tak naprawdę jedynym obrazem Beksińskiego, którego interpretacja jest w miarę pewna jest ten przedstawiający dwa wilki i balon z napisem „Nevermore”. Obraz ten malarz namalował dla syna Tomasza po jego pierwszej próbie samobójczej.
/.../
Wzmiankowany obraz miał go od tych myśli odwieść. Przedstawia on lodowe pustkowie, na którym znajdują się dwa wilki oraz unoszący się nad nimi balon z napisem „Nevermore”. Napis ten jest cytatem z wiersza „Kruk” Edgara Alana Poe i przetłumaczyć go można jako „Nigdy już”.
/.../
Zdzisław Beksiński chciał, by ten obraz przypominał synowi, że na świecie można żyć. Owszem, jest w nim pełno zła, strachu i nieprzyjemnych zdarzeń, ale można się od nich odizolować, jeśli nie fizycznie to przynajmniej mentalnie: zdystansować się, iść swoją drogą nie myśleć o tym…
Tomasz odczytywał go jednak zupełnie odwrotnie. Dla niego głównymi bohaterami były właśnie te dwa wilki, które, na tej śnieżnej pustyni polowały na ludzi, mordowały ich i rozszarpywały. Ostatni z ludzi zdołali jednak uciec do tego balonu i teraz odlatują… Wilki natomiast orientują się, że przyjdzie im zdechnąć z głodu na tym pustkowiu…
https://fanbojizycie.wordpress.com/2015/02/25/zdzislaw-beksinski/

Czy taka interpretacja obrazu Beksińskiego jest słuszna? Jeśli wilki rzeczywiście polowały na ludzi, to dlaczego nad zakrwawionymi szczątkami wznosi się czarny dym?
Może wręcz odwrotnie, właśnie pasażerowie balonu urządzili safari na wilki? A dwóch pozostałych przy życiu, opuściwszy ogony, odprowadzają wzrokiem odlatujących, triumfujących myśliwych...

Quoth the Raven, ‘Nevermore’...
Oto wierszyk Poego w różnych tłumaczeniach:
https://home.agh.edu.pl/~szymon/raven.shtml

[Q]

wierszyk Poego w różnych tłumaczeniach:

Ach ten wierszyk Poego... Ten klimat, ta melodia słów, to bogactwo możliwych interpretacji (od realistycznej opowieści o faceciku, który przesadnie zareagował na wpadnięcie ptaszyska oknem, przez gotycki horror, po iście pre-borgesowski gęsty symbolizm)... Pamiętam jak przeczytałem go kiedyś, lata temu, chyba w starej  "Fantastyce", i tak mnie opętał, że wyszukałem wszystkie dostępne polskie translacje, i recytowałem go sobie na głos, w bibliotecznym zaciszu, w różnych przekładach (żaden nie jest lepszy od pierwowzoru, ale każdy coś innego zeń wydobywa) i w oryginale, delektując się...

[Lieber Augustin]

Ach ten wierszyk Poego... Ten klimat, ta melodia słów, to bogactwo możliwych interpretacji (od realistycznej opowieści o faceciku, który przesadnie zareagował na wpadnięcie ptaszyska oknem, przez gotycki horror, po iście pre-borgesowski gęsty symbolizm)... Pamiętam jak przeczytałem go kiedyś, lata temu, chyba w starej  "Fantastyce", i tak mnie opętał, że wyszukałem wszystkie dostępne polskie translacje, i recytowałem go sobie na głos, w bibliotecznym zaciszu, w różnych przekładach (żaden nie jest lepszy od pierwowzoru, ale każdy coś innego zeń wydobywa) i w oryginale, delektując się...

Wczoraj robiłem to samo

Voltaire mawiał, że tlumaczenia są jak kobiety – albo piękne, albo wierne.
Wiadomo, de gustibus, ale palmę piękna oddałbym Barbarze Beaupre. Co zaś dotyczy precyzji przekładu, nie śmiem sądzić... hm... może Zenon Przesmycki?
Chcę jeszcze dodać, że z punktu widzenia fonetyki najbardziej udanego przekładu kluczowego wyrazu „nevermore” dokonał imho Stanisław Barańczak: „kres i krach”. Zawiera, tak jak i oryginał, dwie litery „r” i bardziej przypomina kraknięcie, niż dosłowne „nigdy więcej”, „nigdy już”.

[Q]

Wczoraj robiłem to samo

Ale tylko po angielsku i po polsku, jak ja wtedy, czy również po ukraińsku i rosyjsku?

[liv]

Voltaire mawiał, że tlumaczenia są jak kobiety – albo piękne, albo wierne.

A co mówisz żonie?
O ile jest...
Zaprotestuję słowami wychwalanego tu Barańczaka. 
Co  do  mnie,  pozorna  błyskotliwość  tego  aforyzmu  zawsze  była  dla  mnie  przykładem, jak  idiotyczne  są  wszystkie  przysłowia,  gdy  się  im  bliżej  przyjrzeć.  Skąd  w  nas  ta  męsko-szowinistyczna  pewność,  że  piękna  kobieta  z zasady  nie jest  wierna?  albo  że  kobieta  wierna  jest  tylko dlatego wierna, że nie jest piękna? Osobiście znam sporo  kobiet,  które  są  i  piękne  i  wierne:  jakoś  jedno  drugiemu  nie  przeszkadza.  I  znam   sporo  tłumaczeń   poezji  (nie,  nie  tylko  swoich   własnych),   którym  również jakoś  się  udało  pogodzić  te  dwie  cechy. 
Tu więcej, z rozwinięciem powyższego
http://bazhum.muzhp.pl/media/files/Teksty_Drugie_teoria_literatury_krytyka_interpretacja/Teksty_Drugie_teoria_literatury_krytyka_interpretacja-r1990-t-n3/Teksty_Drugie_teoria_literatury_krytyka_interpretacja-r1990-t-n3-s7-66/Teksty_Drugie_teoria_literatury_krytyka_interpretacja-r1990-t-n3-s7-66.pdf

[Lieber Augustin]

Zaprotestuję słowami wychwalanego tu Barańczaka. 
Co  do  mnie,  pozorna  błyskotliwość  tego  aforyzmu  zawsze  była  dla  mnie  przykładem, jak  idiotyczne  są  wszystkie  przysłowia,  gdy  się  im  bliżej  przyjrzeć.  Skąd  w  nas  ta  męsko-szowinistyczna  pewność,  że  piękna  kobieta  z zasady  nie jest  wierna?  albo  że  kobieta  wierna  jest  tylko dlatego wierna, że nie jest piękna? Osobiście znam sporo  kobiet,  które  są  i  piękne  i  wierne:  jakoś  jedno  drugiemu  nie  przeszkadza.  I  znam   sporo  tłumaczeń   poezji  (nie,  nie  tylko  swoich   własnych),   którym  również jakoś  się  udało  pogodzić  te  dwie  cechy. 

Hm... rzeczywiście...
Gotów jestem podpisać się pod słowami pana Barańczaka – oburącz i obunóż.
Solennie obiecam nigdy nie powtarzać tego wątpliwego aforyzmu Voltaire’a. Cóż, nawet wybitny umysł może czasem palnąć głupotę

Ale tylko po angielsku i po polsku, jak ja wtedy, czy również po ukraińsku i rosyjsku?

Po polsku oczywiście.
Nie na tyle dobrze władam angielskim, żeby delektować się niuansami
Zresztą polskim również. Ale staram się

Istnieje z tuzin albo i więcej rosyjskich i ukraińskich przekładów wiersza. Z tych ostatnich bym wyróżnił tłumaczenie Anatolija Onyszka:
https://korytskyy.lviv.ua/?p=2036&lang=ua

Drugie miejsce w moim osobistym rankingu zająłby chyba Wasilij Betaki:
http://artsportal.ru/poetry/20713
Jak na mój gust, wprost fantastycznie pod każdym względem przełożył „nevermore” – „не вернуть”.

Natomiat pierwsze miejsce podzielą Michaił Zienkiewicz:
http://wikilivres.ru/%D0%92%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%BD_(%D0%9F%D0%BE/%D0%97%D0%B5%D0%BD%D0%BA%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87)
i Ze’ew Żabotyński:
http://poe.velchel.ru/index.php?cnt=12&part=10

[liv]

Solennie obiecam nigdy nie powtarzać tego wątpliwego aforyzmu Voltaire’a. Cóż, nawet wybitny umysł może czasem palnąć głupotę

A tam...powtarzaj 
Tak tylko, szpetnie zażartowałem, może nawet nietaktownie, za co z góry przepraszam. Chyba Wolterowi trzeba to wybaczyć, skoro wzorcem kobiety była dla niego "Semiramida Północy", jak ją raczył nazywać. Mniejsza...
Ale kruczą robotę odwaliłeś - ho ho!
Trochę się zdziwiłem, że niektórzy w tłumaczeniu rosyjskim zostawili "nevermore". Średnio mi leży. Ale rzeczywiście, dobrze pasuje rosyjskie  „не вернуть”.
Jak to by można dosłownie oddać po polsku- "bez powrotu"?
Kraknuł woron - naprawdę urocze    Plus te dodatkowe, bardziej współczesne skojarzenie...

[Lieber Augustin]

Tak tylko, szpetnie zażartowałem, może nawet nietaktownie, za co z góry przepraszam.

W porządku, livie. Nie masz za co przepraszać

Trochę się zdziwiłem, że niektórzy w tłumaczeniu rosyjskim zostawili "nevermore". Średnio mi leży.

A mnie się podoba. Powiedziałbym, dodaje obcojęzycznego kolorytu i uroku. Kwestia gustu...

Ale rzeczywiście, dobrze pasuje rosyjskie  „не вернуть”.
Jak to by można dosłownie oddać po polsku- "bez powrotu"?

Cały dzień zastanawiałem się w tle (background process ) nad Twoim pytaniem.

„Bez powrotu” – moim zdaniem, bardzo trafnie. Ujdzie
W takim np. kontekscie: „lot bez powrotu”.
Но ракета имеет ужасный недостаток: если её запустить, то назад не вернуть.
Ale rakieta ma nieprzyjemną wadę: gdy się ją wystrzeli, to już nie wróci.
(W. Suworow, Matka diabła)

Mój wariant: „nie można odzyskać”:
Straconego czasu nie można odzyskać – потерянного времени не вернуть.
Albo „nie da się przywrócić”:
Nie da się przywrócić życia zmarłym – мёртвых к жизни не вернуть.

Kraknuł woron - naprawdę urocze    Plus te dodatkowe, bardziej współczesne skojarzenie...

Jakie?

[liv]

Kraknuł woron - naprawdę urocze    Plus te dodatkowe, bardziej współczesne skojarzenie...

Jakie?

Naprawdę nie wiesz? Droczysz się... no dobra, podpowiedź w muzycznym 

[Q]

@LA

I ja dziękuję za wyborowo-przekładową robotę .

Kraknuł woron - naprawdę urocze    Plus te dodatkowe, bardziej współczesne skojarzenie...

Jakie?

Naprawdę nie wiesz? Droczysz się...

Mała podpowiedź - jeśli potrzebna - duch komuny w postaci ptaka, jak pisali na ulotkach z epoki, co miał nie pokonać orła .

[liv]

Mała podpowiedź - jeśli potrzebna - duch komuny w postaci ptaka, jak pisali na ulotkach z epoki, co miał nie pokonać orła .

Akurat tak nie pomyślałem, tym niemniej skojarzenie jak najbardziej dopuszczalne. Q chodzi o to;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojskowa_Rada_Ocalenia_Narodowego
Moje jednak inne -  starsze czasowo...i bardziej dosłowne.
Wrona to wrona, kruk to kruk. 

[Lieber Augustin]

Moje jednak inne -  starsze czasowo...i bardziej dosłowne.
Wrona to wrona, kruk to kruk. 

Najwidoczniej się starzeję. Demencja naciera
Masza... kruk... woron...
Jakoś nie układa się w logiczną całość