Zabili go i NIE uciekł.

[dzi]

W przytoczonym fragmencie Niezwyciężonego błąd mi się jakoś przemknął niezauważony ale pamiętam że był inny w tej samej tematyce. Tj. nie było przyspieszenia a w statku była grawitacja.

[Q]

dzi, najlepsze było i tak pierwsze zdanie z gwiazdozbiorem, które świadomie pominąłem . Do legendy przeszło.

ps. Jeszcze wracając do wcześniejszej wypowiedzi:

-że hipoteza panspermii (sztucznej, lub naturalnej) czy paleointerwencji (bo paleokontakt to trochę za słabe słowo) nie jest udzieleniem, a odsunięciem odpowiedzi - to wiadomo. Jednocześnie jednak wszelkie wersje kreacjonizmów, intelligent designów itp. są podobnym unikiem, a nawet dalej idącym, bo zamykają problem w Czajniczku. Ot, cud się stał, nigdy nie zrozumiemy.

-że paleokontakty, UFA, a nawet SETI w niektórym wydaniu (vide "Kontakt", zwł. film) robiły za nową świecką tradycję... wróć.... religię to też widać, słychać i czuć na kilometry. Dänikena usiłowano bronić jako mitotwórcy ery kosmicznej. "Bliskie Spotkania..." i jeden z odcinków "Sea Questu" Spielberga aż mdłe są od nachalnej słodyczy założenia, że zstąpią Obcaki odmienić oblicze Ziemi. Wspomniane "Kontakt" i "Odyseja..." też się lepią od tej pozaziemskiej filantropii ("Odyseja" mniej, brak tu aż tak natrętnej dobroczynności, bez "dwójki" nie wiemy w sumie jakie są intencje kreatorów, zwłaszcza, że dar ich pierwszy to broń^*, więc aż tak bym się nie czepiał). Z tym, że wywodzić z faktu, że sporo ludzi ma potrzebę religijną, i nieraz dziwnie ją lokuje, jakieś wnioski wartościujące to trochę tak, jak zakładać, że skoro jakiś odsetek ludzkości ma genetyczne ciągoty do uzależnień, to dobrze jest chlać, ćpać itp.

-że ateizm państwowy w Sojuzie przybierał formy dość żałosne chwilami, to też chyba wszyscy wiedzą i dość chyba jasny dałem wyraz temu, że z takiej formy ateizmu kpię. Zbyt przypomina to z czym walczy.

* mało tego, kiedy dodamy, że - w inicjującym cykl opowiadaniu "The Sentinel" - odkrywca księżycowego Monolitu (mającego zresztą w oryginale kształt piramidy) odczuwa lęk przed ew. powrotem jego twórców, bo "starzy często zazdroszczą młodym", oraz przypomnimy sobie wspominaną wątpliwość Sawyera, mdło być przestaje - może ci "dobroczyńcy" własnym złem nas skazili (ta kość-broń w garści małpoluda), może kiedyś byli fajni, ale teraz wrócą i nam dadzą bobu, a może stworzyli nas tylko po to byśmy HALa - kształtem im bliższego - wynaleźli? Jak nad tym podumać, bez zwracania uwagi na hyamsowe dokrętki, robi się niewesoło.

[Smok Eustachy]

Bo na prawdę na ufie więcej można stracić niż zyskać. Podobnie dzikie zwierzaki są ostrożne. Np za drzewem może się czaić tygrys-ongrys albo marchewka. Marchewkę se schrupiesz i co a jak będzie ongrys to do widzenia. A Odyseja 2010 to juz kompletna porażka z ZSRSem. Ideolo zadecydowało o takim wykrzywieniu statusu ludzkości.

[Q]

Bo na prawdę na ufie więcej można stracić niż zyskać. Podobnie dzikie zwierzaki są ostrożne. Np za drzewem może się czaić tygrys-ongrys albo marchewka. Marchewkę se schrupiesz i co a jak będzie ongrys to do widzenia.

Tyle, że założenie jakiejkolwiek intencji Obcych - życzliwej, czy wręcz przeciwnie - jest takim samym zagrożeniem. Założy się, że przyjaźni - można sie nadziać. Założy, że wrodzy, mozna samemu, swoją postawą tragedię sprowokować.

(Kwintanie, we "Fiasku" chyba właśnie założyli, ze Ziemianie przylecieli w złej intencji i - wedle tego załozenia działając - sami sobie biedy napytali.)

Zresztą załozenie, że czynniki oficjalne podejmujące kluczowe decyzje będą się ślepo kierować ekranową fikcją można - mam nadzieję - włożyć między ponure żarty. (Tym bardziej, że ekranowe fikcje przedstawiają różne, zwykle skrajne, scenariusze. Albo sielanka, albo rzeź. Średnia tych ekstremów wypada przyzwoita ^*.)

A Odyseja 2010 to juz kompletna porażka z ZSRSem. Ideolo zadecydowało o takim wykrzywieniu statusu ludzkości.

Owszem, przy czym upadku Sojuza nawet Lem nie przewidział, a wizja ogólnego, międzygwiezdnego "kochajmy się" służyła chyba w okreśłonym czasie za celową przeciwwagę dla dominującego wtedy zimnowojennego napiecia. Grzech poczęty z takiej intencji jestem w stanie wybaczyć, acz - oczywiscie - film na tym artystycznie cierpi, że hej.

* tak, mimo wszystko istnieje ryzyko, że ludzkość, o ile do Kontaktu dojdzie będzie starała się na siłę wtłoczyć go do jednego, lub drugiego z ekstramalnych scenariuszy, i - naginając fakty pod tezę - brnąć w grubszą kabałę, ale szczęściem scenariusze pośrednie (zwł. lemowskie) też mamy... (nb. "Fiasko" przed czymś takim właśnie ostrzegało)

[maziek]

Ale Lem zdaje się w następnym wydaniu sam poprawił na 11100 czy coś koło tego.

[Q]

Dobrze, że go nie wyprowadzili w kajdankach.

No, mogli go jeszcze Niemcy pobić . (To tak a'propos lichych żartów.)

Q,
Bardzo chętnie przeczytam twoją obronę tezy o pokrewieństwie ideowym „Ojca Chrzestnego” i „Diuny”.
Lojalnie przyznaję, że „Diuny” nie znam, ale jeśli udowodnisz bliskie pokrewieństwo, to może się skuszę, choć, prawdę mówiąc, przede wszystkim jestem ciekaw twojego odczytania „Ojca Chrzestnego”.

Zasadniczo chodzi o to, że w obu wypadkach widzimy co WŁADZA robi z człowieka, i że nie jest to przyjemny widok. (By być lojalnym: jeśłi chodzi o "Diunę" najpełniej pokazuje to drugi tom cyklu powieściowego, gdy sprawa zaczyna dotyczyć Paula.)

W obu też wypadkach mamy za tło akcji okrutne, rządzące się feudalnymi regułami - gdzie przemoc jest jawna, a trup, z powodu wściekłych ambicji, pada gęsto - środowisko.)

[maziek]

Ale czy ktoś widział poprawkę? A raczej zmianę?

Ha, ja mam za stare książki. Jest informacja o tym na naszym forum i coś mi chodzi po głowie, że w telewizji W. Orliński o tym mówił, tylko nie pamiętam, czy na wizji. Może ktoś ma młodsze wydanie? Może np. w kolekcji Gazety to wyszło?

[maziek]

Ja Ci powiem, że sercem jestem z Tobą  . Być może z tą poprawką to faktycznie klechda domowa.

[liv]

Albowiem błogo sławieni Ci, którzy nie widzieli
a uwierzyli

[maziek]

Cetarian, widzisz? Pójdziesz do piekła, a ja przez Ciebie, bom zachwiał się w wierze do czyśćca

[olkapolka]

Orlinski w Co to sa sepulki? pisze o tym tak:

Blad ten poprawiono w wydaniu Dziel zebranych Interartu w roku 1995.[...]Niestety, w Dzielach zebranych Wydawnictwa Literackiego w roku 2000 blad powrocil.

Nie wiem jakie liv ma wydanie ale ja mam przed soba Pirxa z kolekcji Gazety Wyborczej...Warszawa 2008...i jest identycznie: dziesiec tysiecy sto jedenascie...widac wiek rzecz wzgledna;)

[liv]

No właśnie wydanie wyborcze. W nocie redakcyjnej napisano, że oparte na wydaniu "Dzieł zebranych" z 2000r.

[maziek]

Cetarianie, jakbym był Tobą (czyli ojcem-dyrektorem-założycielem problemu) to napisałbym w tej sprawie do jedynej osoby, która może rozwiać tą wątpliwość. Osobiście po dogłębnym zastanowieniu uważam, że masz rację. Więcej za tym przemawia (aczkolwiek nie bardzo sobie wyobrażam, aby w tekstach Lema ktoś "sobie" wprowadzał poprawki). Tak więc (oczywiście Twoja decyzja) puść na PW słówko do Skrzata i (może) wszystko będzie jasne. Myślę, że mógłby się wypowiedzieć w tym wątku po prostu.

[skrzat]

Skrzat już wczoraj prawie się wypowiedział, ale postanowił na wszelki wypadek wszystko jeszcze raz sprawdzić. Oto fakty:

- w pierwszym wydaniu "Opowieści" z 1968 roku, Pirx odpowiada na pytanie "Sto jedenaście"
- w wydaniu Interartu z 1995 roku po raz pierwszy pojawia się "Dziesięć tysięcy sto jedenaście"
- w wydaniu z 2000 roku w Dziełach WL-u ponownie odpowiedź brzmi "Sto jedenaście"
- w wydaniu w Kolekcji Gazety Wyborczej powraca "Dziesięć tysięcy sto jedenaście"

Nie wiem, czy Lem autoryzował poprawkę w wydaniu Interartu. Wiem, że WL nie pytał się nas w tej materii. Poprawkę w wydaniu w ramach Kolekcji Gazety Wyborczej wprowadziliśmy pod wpływem słowniczka Wojciech Orlińskiego.

[Q]

Bracia i Siostry w Lemie, co Wy się tak tymi jedynkami podniecacie? Toż ta aktorka ciekawsza .

Widać po raz kolejny, że Pirx - wbrew wrednym insynuacjom Oramusa i Orlińskiego - był normalny facet, a nie jakiś kosmiczny mnich .


ps. Cetarianie, z tą "Diuną" i z tym "Ojcem..." to analogie można rozwijać długo, tylko ostatnio ani czas miałem, ani ochotę. W obu mamy w końcu bohatera zmuszonego pogrywać tak jak ci, którymi się pierwej brzydził. W obu mamy ludzi teoretycznie twardych - praktycznie żyjących w ciągłym strachu. W obu widzimy jak bezduszna kalkulacja musi w końcu, gdy "wejdzie się między wrony" zastąpić wszelki odruch człowieczeństwa. W obu zdobycie i utrzymanie władzy niszczy wszelkie życie prywatne. W obu nawet dostaniemy postać starego slugi/zabójcy/lojalnego żolnierza, którego syn dziedziczy po ojcu. Nie wiem czy starczy na 20.000 znaków, ale mogę tak długo...