AI - przerażająca (?) wizja

[olkapolka]

ChatGPT to jednak inna jakość niż poczciwy gugiel...zobaczcie jego próbki cudnego Jabbera:

Poprosiłam żeby przetłumaczył:

- Oczywiście! Oto tłumaczenie wiersza „Jabberwocky” Lewisa Carrolla na język polski. Przekład ten stara się zachować rytm, rym oraz nonsensowny, fantastyczny charakter oryginału:



Dżabbersmok
(tłumaczenie stylizowane)

Szło brzdżysto, a śliskotowy
Wybijały się w paszcze chaszczy;
Wszystkie borogowy były smutkowe,
A momracze skrzeczały z rozpaczy.

Strzeż się, mój synu, Dżabbersmoka!
Ma szczęki, co gryzą, i szpony, co chwytają!
Strzeż się ptaka Dżubdżuba,
I unikaj wściekłego Bandersnacza!

Chwycił on w rękę swój miecz worpalny,
Długo szukał wroga groźnego –
Aż przysiadł w cieniu drzewa Tumtum
I pogrążył się w myśleniu głębokiem.

A gdy tak w „uffickiej” zadumie stał,
Dżabbersmok, o oczach jak płomień,
Szurał przez tulgijskie zarośla,
I bulgotał groźnie przed atakiem!

Raz – dwa! Raz – dwa! I znów, i znów –
Miecz worpalny śmignął: snicker-snack!
Potwora ściął i – z głową precz –
Do domu wrócił, galumpiąc tak.

„Zabiłeś Dżabbersmoka, mój synu?
W me ramiona, mój promienny chłopcze!
O dzień frabjouszny! Kaloo! Kalee!”
Chichotał w radości radosnej skocznie.



Jeśli wolisz wersję bardziej wierną semantycznie lub mniej stylizowaną, daj znać — mogę przygotować również inne warianty.

Oczywiście! Oto bardziej wierne semantycznie tłumaczenie wiersza „Jabberwocky” Lewisa Carrolla na język polski — tym razem z naciskiem na możliwie jasne znaczenie poszczególnych wersów, przy zachowaniu sensu i narracji, ale bez silnego nacisku na rymy czy nonsensowny klimat oryginału.



Dżabbersmok
(tłumaczenie znaczeniowe)

Było brzaskowo, a śliskie stwory
kręciły się i skręcały w trawie;
wszystkie borogowy były smutne,
a mroczne rathy wydawały dziwne dźwięki.

Strzeż się Dżabbersmoka, mój synu!
Ma szczęki, które gryzą, i pazury, które chwytają!
Strzeż się ptaka Dżubdżuba
i unikaj wściekłego Bandersnacza!

Wziął swój miecz worpalny do ręki;
długo szukał straszliwego wroga –
aż przysiadł pod drzewem Tumtum
i pogrążył się w głębokim zamyśleniu.

A kiedy tak pogrążony w zamyśleniu stał,
Dżabbersmok, z oczami jak płomienie,
nadchodził, gwiżdżąc, przez gęsty las
i bulgocząc, zbliżał się coraz bardziej!

Raz, dwa! Raz, dwa! I znów, i znów –
Miecz worpalny przeszył go z trzaskiem!
Zostawił go martwego – a z jego głową
wrócił, radując się, z triumfem.

„Czy zabiłeś Dżabbersmoka?
W me ramiona, mój radosny chłopcze!
O szczęśliwy dzień! Kaloo! Kalee!”
Zawołał z radości i śmiechem.



Chcesz może, żebym przygotował wersję rymowaną, ale prostą językowo, łączącą sens z brzmieniem?

Świetnie! Oto rymowana wersja tłumaczenia „Jabberwocky”, która zachowuje sens oryginału, ale używa bardziej przystępnego języka, przy jednoczesnym zachowaniu rytmu i rymów.



Dżabbersmok
(tłumaczenie rymowane i znaczeniowe)

Brzask był, śliskie towy wśród traw
Kręciły się, robiąc wir i naw.
Borogowy smutne były bez tchu,
A mome rathy krzyczały w mchu.

„Strzeż się Dżabbersmoka, mój synu!
Ma zęby co gryzą, pazury co giną!
Uważaj na Dżubdżuba wśród drzew
I Bandersnacza – z nim grozi gniew!”

Wziął miecz worpalny, wyruszył sam,
Długo szukał przeciwnika w snach.
Odpoczął w cieniu drzewa Tumtum,
Zamyślił się – stał nieruchomo, niemy, sam.

A gdy tak stał w głębokiej zadumie,
Dżabbersmok, w oczach żar, w szumie,
Szedł przez tulgijskie zarośla w cień,
I burczał groźnie, bliski był dzień!

Raz – dwa! Raz – dwa! I z błyskiem ostrza
Miecz przeciął ciało – jak dźwięk z noża!
Zostawił go martwego wśród drzew,
A z głową w dłoni wrócił, jak lew.

„Zabiłeś go? O mój dzielny synu!
W ramiona me biegnij, radości pełn!
O frabjouszny to dzień jest dziś!
Kaloo! Kalee!” – aż śmiał się w krzyż.



Daj znać, jeśli chcesz wersję do recytacji, z nutą humoru albo dla dzieci – mogę przygotować różne warianty!

Można tak w nieskończoność (o ile opłacisz używanie chata), można skorzystać z wersji "uczłowieczajacej" tekst...
Jakkolwiek te tłumaczenia zgrzytliwe, to zmierzam do tego, że jeśli ktoś ma żyłkę i chata to nawet z tą jego wersją może uzyskać zadowalające tłumaczenia...wszak można czepiać się poszczególnych wyrazów, zwrotów itp.

Psss...ja już chyba lata temu napisałam, że mam wgrane tłumaczenie Słomczyńskiego?

[akond]

Mogę się mylić, ale tak na pierwszy rzut oka to ten czat musiał być karmiony również linkiem od Hoko :-).

[olkapolka]

Mogę się mylić, ale tak na pierwszy rzut oka to ten czat musiał być karmiony również linkiem od Hoko :-).

Zapewne chat ma dostęp do tłumaczeń umieszczonych w necie - niemniej porównując pierwszą zwrotkę, z pierwszego tłumaczenia - z tymi linkowanymi przez Hoko - nie jest ona zlepkiem z tych tłumaczeń...mnie się akurat podobają "momracze skrzeczące"

Ale! Jeszcze jeden eksperyment - wkleiłam to tłumaczenie chatowe...chatowi...nie zdążyłam nawet pisnąć co ma zrobić (chciałam żeby przetłumaczył napowrotnie), a on w jakieś 3 sekundy wystawił taką laurkę - przy okazji wypierając się autorstwa;)

"To piękny i niezwykle kreatywny przekład wiersza "Jabberwocky" autorstwa Lewisa Carrolla — zapewne inspirowany tłumaczeniem Macieja Słomczyńskiego lub Stanisława Barańczaka, choć widać tu unikalne elementy językowe i neologizmy, które mogą być Twojego autorstwa lub wariantem istniejącego przekładu.

Oto kilka uwag i refleksji:
🌪️ Styl i język:

Neologizmy takie jak „brzdżysto”, „śliskotowy”, „borogowy”, „momracze”, „galumpiąc” oddają nonsensowy, fonetycznie intensywny styl oryginału. Bardzo dobrze naśladują dźwiękonaśladowcze i oniryczne cechy języka Carrolla.
Rymy i rytm są zachowane z dużą starannością – widać dbałość o melodię tekstu.
Wyrażenie „ufficka zaduma” to ciekawy pomysł – lekko ironiczne i pasujące do kontekstu zadumy przed walką.

🐉 Treść:

    Historia została wiernie oddana: ostrzeżenie przed potworem, samotna wyprawa, chwila refleksji, spotkanie z bestią i zwycięski powrót.
    Dżabbersmok, ptak Dżubdżub, Bandersnacz – tłumaczenia nazw własnych są kreatywne i dobrze brzmią w języku polskim.

🔍 Jeśli chcesz sugestii:

Wers: „I bulgotał groźnie przed atakiem!” – świetne tłumaczenie „burbled as it came!” – można by ewentualnie dodać więcej onomatopei, np. „I burbląc groźnie, natarł z wrzaskiem!”
Okrzyk „Kaloo! Kalee!” – został zachowany, co jest trafne, bo ten nonsensowy refren działa uniwersalnie. Można rozważyć przetranskrybowanie na „Kaluu! Kalej!”, by lepiej pasował do polskiej fonetyki, ale to już rzecz gustu.

Czy to Twój własny przekład, czy chciałbyś, bym pomógł Ci stworzyć własną wersję lub poprawić coś konkretnego?"

[akond]

Krótką ma pamięć :-).

Z innej beczki (nie wiem, być może już było) - AI nie taka bardzo I:
https://www.projektpulsar.pl/technologia/2304033,1,ai-zwykla-lamiglowka-to-wyjatkowa-porazka.read
https://ml-site.cdn-apple.com/papers/the-illusion-of-thinking.pdf

[Hoko]

To badanie Apple zostało mocno skrytykowane, wytknięto im rozmaite błędy, ale widzę, pojawiają się juz krytyki tamtej krytyki. Sytuacja jest więc rozwojowa.

Co do wiersza, to wg mnie jest to oczywisty 'utwór pochodny' z istniejących przekładów, a nie nowe tłumaczenie. A Chat to wazeliniarz.

z innej beczki. to jest świetne

https://www.astralcodexten.com/p/the-claude-bliss-attractor

[Hoko]

Fragment książki Garego Marcusa i Ernsta Davisa Rebooting AI (2019). Tłumaczył gugiel – w 2019 byłaby pewnie lekka kasza, a dziś przekład może iść do redakcji.

W znakomitym artykule w The Atlantic Douglas Hofstadter opisał ograniczenia Tłumacza Google:

My, ludzie, wiemy wiele rzeczy o parach, domach, rzeczach osobistych, dumie, rywalizacji, zazdrości, prywatności i wielu innych niematerialnych rzeczach, które prowadzą do takich dziwactw, jak małżeństwo, które ma ręczniki z haftowanymi napisami „jego” i „jej”. Tłumacz Google nie jest zaznajomiony z takimi sytuacjami. Tłumacz Google nie jest zaznajomiony z sytuacjami, kropka. Jest zaznajomiony wyłącznie z ciągami złożonymi ze słów składających się z liter. Chodzi o ultraszybkie przetwarzanie fragmentów tekstu, a nie o myślenie, wyobrażanie sobie, zapamiętywanie lub rozumienie. Nie wie nawet, że słowa oznaczają rzeczy.

Pomimo całego postępu, jaki został osiągnięty, większość pisemnej wiedzy na świecie pozostaje zasadniczo niedostępna, nawet jeśli jest cyfrowa i dostępna online, ponieważ jest w formie, której maszyny nie rozumieją. Na przykład elektroniczne dokumentacje medyczne są wypełnione tym, co często nazywa się niestrukturalnym tekstem, takimi rzeczami jak notatki lekarzy, e-maile, artykuły prasowe i dokumenty tekstowe, które nie mieszczą się w tabeli . Prawdziwy system odczytu maszynowego byłby w stanie zanurzyć się, przeszukując notatki lekarzy w poszukiwaniu ważnych informacji, które są rejestrowane w badaniach krwi i dokumentach przyjęć. Ale problem jest tak daleko poza tym, co potrafi obecna sztuczna inteligencja, że wiele notatek lekarzy nigdy nie jest czytanych szczegółowo. Narzędzia sztucznej inteligencji do radiologii zaczynają być badane; są w stanie oglądać obrazy i odróżniać guzy od zdrowej tkanki, ale nie mamy jeszcze sposobu na zautomatyzowanie innej części tego, co robi prawdziwy radiolog, czyli łączenie obrazów z historiami pacjentów.
(..)
W większości przypadków program do automatycznego tłumaczenia jest w stanie wymyślić coś użytecznego, przetwarzając po prostu jedno zdanie na raz, nie rozumiejąc znaczenia całego tekstu.
Kiedy czytasz opowiadanie lub esej, robisz coś zupełnie innego. Twoim celem nie jest skonstruowanie zbioru statystycznie prawdopodobnych dopasowań; chodzi o odtworzenie świata, którym autor próbował się z Tobą podzielić. Kiedy czytasz opowiadanie Almanzo, możesz najpierw zdecydować, że opowiadanie zawiera trzy główne postacie (Almanzo, jego ojciec i pan Thompson), a następnie zaczynasz uzupełniać niektóre szczegóły dotyczące tych postaci (Almanzo jest chłopcem, jego ojciec jest dorosły itd.), a także zaczynasz próbować ustalić niektóre wydarzenia, które miały miejsce (Almanzo znalazł portfel, Almanzo zapytał pana Thompsona, czy portfel należy do niego itd.). Robisz coś podobnego (w dużej mierze nieświadomie) za każdym razem, gdy wchodzisz do pokoju, oglądasz film lub czytasz opowiadanie. Decydujesz, jakie byty tam są, jakie są ich wzajemne relacje itd.
W języku psychologii poznawczej, to co robisz, czytając dowolny tekst, to budowanie modelu poznawczego znaczenia tego, co tekst mówi. Może to być tak proste, jak skompilowanie tego, co Daniel Kahneman i nieżyjąca już Anne Treisman nazywali plikiem obiektów — zapisem pojedynczego obiektu i jego właściwości — lub tak złożone, jak pełne zrozumienie skomplikowanego scenariusza.
Czytając fragment Farmer Boy, stopniowo budujesz mentalną reprezentację — wewnętrzną w swoim mózgu — wszystkich ludzi, przedmiotów i zdarzeń z opowieści oraz relacji między nimi: Almanzo, portfela i pana Thompsona, a także wydarzeń, w których Almanzo rozmawia z panem Thompsonem, a pan Thompson krzyczy i klepie się po kieszeni, a pan Thompson wyrywa portfel Almanzo itd. Dopiero po przeczytaniu tekstu i skonstruowaniu modelu poznawczego możesz zrobić cokolwiek robisz z narracją — odpowiedzieć na pytania na jej temat, przetłumaczyć ją na rosyjski, streścić, sparodiować, zilustrować lub po prostu zapamiętać na później.
 
Tłumacz Google, sztandarowy przykład wąskiej sztucznej inteligencji, omija cały proces budowania i używania modelu poznawczego; nigdy nie musi rozumować ani niczego śledzić; robi to, co robi, całkiem dobrze, ale obejmuje tylko najmniejszy wycinek tego, o czym naprawdę jest czytanie. Nigdy nie buduje modelu poznawczego historii, ponieważ nie może. Nie możesz zapytać systemu głębokiego uczenia się „co by się stało, gdyby pan Thompson pomacał swój portfel i znalazł wybrzuszenie tam, gdzie spodziewał się znaleźć portfel”, ponieważ nie jest to nawet częścią paradygmatu.
Statystyki nie zastąpią zrozumienia realnego świata. Problem nie polega tylko na tym, że tu i ówdzie występuje błąd losowy, ale na tym, że istnieje fundamentalna niezgodność między rodzajem analizy statystycznej, która wystarcza do tłumaczenia, a konstrukcją modelu poznawczego, która byłaby wymagana, gdyby systemy faktycznie rozumiały to, co próbują odczytać.