Właśnie (lub dawniej) przeczytałem...

[Q]

Ja przeczytałem ostatnio sympatyczną fantastykę nienajwyższych lotów czyli "Księżyc buntowników" Davida Webera. Jest to przygodowa space opera, której głównymi bohaterami są nasz stary dobry Księżyc (czyli zamaskowany od wieków w jego postaci statek kosmiczny Dahak) i astronauta z NASA, który został jego dowódcą.

(Smutne tylko, że jeden z głównych bohaterów jest niezłomnym american hero, który ocali ludzlość, odrodzi upadłe kosmiczne imperium i zostanie jego władcą. Stosowanie tak ogranych chwytów może zepsuć  najlepsze pomysły, a szkoda bo Weber stara się pisać historię będacą prawdziwą SF, przynajmniej w jakimś stopniu, i jest w tym dość pomysłowy.)

Czytam też gigantyczne cykle fantasy Martina i Eriksona i stwierdzam ze smutkiem, że są zdecydowanie lepsze niż sporo z tego co nam się ostatnio sprzedaje po logo "SF" (bo przecież nie SF). Co nie zmienia jednak faktu, że fantasy jest bardziej schematyczna i powtarzalna.

Ale to na szczęście nie wszystko. Odtrutką na popadający w koleiny infantylizmu (choć jako rzekłem sympatyczny) cykl Webera i narastające przekonanie o supremacji fantasy był dla mnie cykl Alastaira Reynoldsa, którego najnowszy tom - "Arka Odkupienia" - zrobił na mnie nawet lepsze wrażenie niż poprzednie. Podoba mi się w nim, że przedstawia wreszcie Kosmos jako miejsce nieprzyjazne-dla-ludzi, prędkość światła jako nieprzekraczalną itp. Nie jest to co prawda twórczość Mistrza, ale miło, że znajduje On spadkobierców... (Także reynoldsowskie maszyny przypominają rdzewiejącego Terminusa .)

[Hoko]

Terminus jak zobaczy, ile ma na forum do przeczytania, to się weźmie i załamie...

[maziek]

A ja przypadkiem widziałem, że Term się wczoraj logował, i nic nie napisał. Oto co kobiety robią z człowiekiem...

[Q]

Terminus jak zobaczy, ile ma na forum do przeczytania, to się weźmie i załamie...

I wyjdzie, że to moja wina...

A ja przypadkiem widziałem, że Term się wczoraj logował, i nic nie napisał. Oto co kobiety robią z człowiekiem...

Też widziałem...

[Terminus]

Ja przeczytałem ostatnio sympatyczną fantastykę nienajwyższych lotów czyli "Księżyc buntowników" Davida Webera. Jest to przygodowa space opera, której głównymi bohaterami są nasz stary dobry Księżyc (czyli zamaskowany od wieków w jego postaci statek kosmiczny Dahak) i astronauta z NASA, który został jego dowódcą.

To po co czytać takie chały i jeszcze się do tego przyznawać? Życie jest krótkie... Sam Lem mówił, by czytać tylko mistrzów.

[Terminus]

Terminus jak zobaczy, ile ma na forum do przeczytania, to się weźmie i załamie...

Muszę Ci powiedzieć, że prawie zgadłeś

[Q]

To po co czytać takie chały i jeszcze się do tego przyznawać? Życie jest krótkie... Sam Lem mówił, by czytać tylko mistrzów.

Bo uważam, że człowiek inteligentny nawet w głupiej książce znajdzie interesujące pomysły czy idee - vide sposób czytania stosowany przez Odd Johna, o którym mówiłem... (Skądinad Mistrz musiał dobrze poznać amerykańska SF zanim zawyrokował, że jest denna).

Chciałbym by wszelkie utwory SF miały technologiczną poprawność Clarke'a polącząną z psychologiczną i filozoficzną głębią Dicka (acz bez męczącej powtarzalności jego obsesji) i z biegłością stylistyczną Ballarda. I Ty pewnie też byś tego chciał. Skoro jednak marzenie to jest nierealne staram się wyłowić coś z tego co na rynek rzucają. Weber zaś zaciekawił mnie o tyle, że uchodzi za spadkobiercę owych, u nas praktycznie nieznanych, bajęd o kosmicznych imperiach, pięknych księżniczkach i dzielnych awanturnikach, które dominowały na rynku amerykańskim przed nastaniem Asimova i Heinleina. Opowiastki te zaś, mimo, że topornie napisane, powtarzalne, schematyczne i nie mające za grosz ambicji były i tak lepsze niż sporo tego co nam ostatnio pod szyldem "SF" sprzedają, bo ich autorzy (na ile im tam wiedza pozwalała) starali się być wiarygodni naukowo. Do tego więc doszło, że zaczynam i do tych bzdur międzyplanetyarnych tęsknić, bo przyznaję, w science fiction element "science" jest dla mnie ważny...

ps. mam nadzieję, że nie uznałeś wzmianki o rdzewiejącym Terminusie (robocie) za jakąś aluzje i się nie obraziłeś...

[Q]

Zachęcam do nabycia nowego numeru "Nowej Fantastyki" można w nim znaleźć dwa utwory Grega Egana przypuszczalnie najwybitniejszego żyjącego pisarza SF obok A.C Clarke'a, uważanego za godnego następcę Mistrza. Oto fragmenty (z oficjalnej strony "NF") na zachętę:

STRAŻNICY GRANIC

Funkcja falowa wyglądała jak jaskrawa zorza, rtęciowa plazma, dostatecznie jasna, by odcinać się od blasku popołudniowego słońca, niezdolna jednak oślepić patrzącego ani ukryć przebiegających przez nią graczy. Barwne wstęgi przedstawiające złożoną fazę fali przebiegały przez boisko, rozdzielając się, przelewając nad wyrastającymi tu i ówdzie grzbietami prawdopodobieństwa, odbijając się granicy i powracając jako odwrócone. Mecz rozgrywano w najstarszym, najprostszym stylu: półklasycznym, nierelatywistycznym. Piłkę utrzymywała w boisku nieskończenie wysoka bariera, uniemożliwiająca jej wyciekanie w trakcie meczu.

Graczy traktowano klasycznie: ich ruchy wpompowywały w piłkę energię, umożliwiając przechodzenie z początkowego stanu gry, z piłką rozsmarowaną cienko po całym placu, w wachlarz stanów o wyższej energii, potrzebnych dla jej lokalizacji. Lokalizacja była jednak ulotna; nie było sensu formować pośrodku boiska ładnego, ostrego pakietu falowego w nadziei na kopanie go jak klasycznej piłki. Należało ukształtować falę w taki sposób, aby wszystkie jej stany - stany o różnych częstotliwościach cyklu i prędkościach przemieszczania - na ułamek sekundy znalazły się w fazie wewnątrz bramki. Osiągnięcie tego było kwestią poziomów energii i właściwego wyczucia czasu.


NIESTABILNE ORIBITY W RZESTRZENI KŁAMSTW

Robofurgonetka z piekarni śmiga obok, a ja przeklinam samotność: bez skomplikowanych przygotowań potrzeba co najmniej dwóch zręcznych osób, by wykorzystać zaopatrzeniowe roboty: jednej do zablokowania pojazdowi drogi, drugiej do wykradzenia towaru. Kradzieże powodują tak niewielkie straty, że ludzie z atraktorów je tolerują; prawdopodobnie środki bezpieczeństwa nie są warte kosztów, choć bez wątpienia członkowie każdej z etycznych monokultur mają własne "powody", dla których nie chcą stawiać nas, amoralnych kloszardów, przed wyborem między podporządkowaniem się a śmiercią głodową.

Wyciągam zwiędniętą marchewkę, którą wczoraj wieczorem wykopałem z jednego ze swoich ogródków warzywnych, i zaczynam żuć. To dość żałosne śniadanie, ale pocieszam się myślą o bułkach, które skradnę, gdy znów będę z Marią, i tak się sycę tymi planami, że niemal nie czuję mdłego smaku w ustach.

Dowiedziałem się też, że w następnym numerze ukaże się fragment powieści Jacka Dukaja, uważanego obok Huberatha za jednego z dwóch tzw. po-Lem-istów (poniżej zajawka):

LÓD

Czy Historja jest siłą namacalną? Czy można sterować prawami logiki? Lute, nieziemskie anioły Mrozu spacerują ulicami miasta, zamarzając prawdę i fałsz. Kto stoi między rewolucją i anarchją, carstwem samodzierżawnym, Królestwem Bożym na Ziemi i wolną Rzeczypospolitą? Piłsudski i Rasputin, Tesla, Tarski i Kotarbiński [ch8211] Benedykt Gierosławski, człowiek, którego nie ma [ch8211] kłamstwo prawdziwsze od prawdy. Warszawa, Rosja, Trans-Syberja, Lód.

Oto opowieść o Historji, czyli o tym, co nie istnieje.

I nie jest to OT, bo ja właśnie ten numer "NF" przeczytałem

ps. W związku z informacją o "Lodzie" zapoznałem się też czym prędzej z wywiadem z Dukajem pochodzącym z "Lampy", a zamieszczonym na Onecie, szczególnie zaciekawił mnie ten fragment:

Był taki przypadek w ostatnich latach z powieścią Grega Egana Quarantine, która została oparta na obowiązującej wówczas interpretacji fizyki kwantowej: że do kollapsu funkcji falowej konieczny jest akt obserwacji przez świadomą istotę. Okazało się jednak, że to raczej kwestia wielkości obiektu, a nie konieczności istnienia obserwatora. I nagle cała fizyka w tej powieści hard SF okazała się fizyką alternatywną, bo nieprawdziwą.
http://czytelnia.onet.pl/0,1338408,1,,0,0,0,kiedy_temat_bierze_pisarza_za_gardlo,artykuly.html

wskazujący, że fizyka poradziła już sobie z "paradoksem obserwatora", który robił za wytrych pozwalający na wprowadzanie do fizyki mistycyzmu wszelkiej maści. Swoją drogą falsyfikuje to pomysły nie tylko z "Kwarantanny" (i "Stanu wyczerpania") Egana, lecz też z "Mrocznej materii" Reevesa-Stevensa czy słynnego "Przesądu" D. Ambrose'a, a to niestety obala też fizykalne wyjaśnienie Mocy Q, ze "Star Treka", którym z lubością się posługiwałem... .

[maziek]

Widzisz, to jest własnie kowbojska s-f. Klasyczne mordobicie, tylko zamiast Coltów mają zmienne funkcje falowe i pełzające prawdopodobiństwo. A nauka w tym wszystkim to pseudonaukowy żargon. Dlatego przestałem to czytać jakieś 15 lat temu.

[Q]

Muszę z przykrością polemizowac. Akurat u Egana (fragmenty widać dobrano nieco mylące) klasycznego "rewolwerowego" schematu SF na szczęście nie uświadczysz... To autor klasy, no moze nie Mistrza jeszcze, ale Clarke'a z pewnością. Zaś co do bełkotu... W przekładzie wyszło to, cholera, bełkotliwie, ale mamy tu do czynienia z facetem, który wie o czym pisze, bo ma odpowiednie przygotowanie naukowe. To zdecydowanie nie jest klasa Webera i jemu podobnych... (A swoją drogą Egan nie jest Amerykaninem i nie wychował sie w tradycji "rewolwerówk" SF, jeśli coś go kształtowało to brytyjska tradycja Clarke'a z jednej, a gibsonowski cyberpunk z drugiej strony...)

Zresztą przekonaj się sam, zapraszam do zapoznania się ze strona domową autora:
http://gregegan.customer.netspace.net.au/
i recenzją z jego opus magnum, póki co u nas nie wydanego:
http://dukaj.fantastyka.art.pl/publicystyka/99f.html

[dzi]

Kupiłem ostatnio do pociagu NF i niestety byly same opowiadania S-F...

[Q]

Kupiłem ostatnio do pociagu NF i niestety byly same opowiadania S-F...

A oczekiwałeś rozkładówki z gołymi panienkami?

[dzi]

Na fantasy liczylem. Najlepsze fantasy w zyciu jakie czytalem przeczytalem w NF w lecie tamtego roku, w pociagu rzecz jasna. Najlepsze dla mnie bo oparte na mitologii slowianskiej. Czeskiej autorki. Wczulem sie jak nie wiem.

[Q]

maziek, dobrym przykładam tego o czym piszesz, że nie ma co tego czytać   , jest cykl - "Upadek Imperium Strachu" W.J. Williamsa (tak, tego od "Aristoi" i "Metropolity"   ):
http://en.wikipedia.org/wiki/Dread_Empire's_Fall
http://www.literatura.gildia.pl/serie/upadek_imperium_strachu
fragmenty:
http://www.esensja.pl/ksiazka/prezentacje/tekst.html?id=27
http://www.esensja.pl/ksiazka/prezentacje/tekst.html?id=2637
http://ksiazki.wp.pl/katalog/ksiazki/id,3048,kw,3048,fragment.html

Jest to typowa "weberoidalna" space opera w feudalno-militarnym sztafażu. Wkurzająca tym bardziej, że jej autor, zasłynął swego czasu znakomitym (w swej kategorii) "Aristoi" poruszającym tematykę znaną z "Non serviam", a nadto koncentrującym się na kwestiach przemian psychologiczno-społecznych związanych z postępem naukowym i technicznym, nanotechnologii, tożsamości seksualnej, mniej lub bardziej radykalnych modyfikacji ciała, dobrej i złej strony przemian kulturowych itp. itd. Tym razem jednak Williams (który, jak rzekłem, dotąd kojarzył mi się jak najlepiej) nie dość, że spłodził typową space operę, to jeszcze osiągnął to przyjmując b. proste, by nie rzec prostackie, założenia fabularne, cytuję z tomu pierwszego: Kategorycznie zakazali używania i rozwijania całych gałęzi techniki [ch8211] sztucznej inteligencji i świadomych maszyn, transformowania inteligencji istot żywych do postaci maszynowej czy elektromagnetycznej, konstruowania maszyn do manipulacji materii na poziomie molekularnym i atomowym. Manipulacji genetycznych również zabroniono... - czyli jeden prosty zakaz i, najtrudniejsze pytania z głowy...

Owszem mamy tam więcej realizmu psychologicznego i społecznego niż w typowej space operze, podział na dobro i zło nie jest tak boleśnie oczywisty, a walki w Kosmosie opisane są zasadniczo w zgodzie z prawidlami nauki, ale to chyba minimum, którego mamy prawo od SF oczekiwać. Gorsze jest to, że autor który umie pisać dobre, ambitne rzeczy (nie, nie aż tak dobre jak to co pisał Mistrz, ale na tyle dobre, by były warte wielokrotnego czytania), woli ulegać presji rynku i w poszukiwaniu większej kasy obniża sobie poprzeczkę coraz bardziej, za co nawet na rynku anglojęzycznym mu sie oberwało:
http://books.slashdot.org/article.pl?sid=03/12/02/1847216

Od Webera nie oczekiwałem nic wiecej ponad to co pisze to się i nie zawiodłem, W.J.W. mógłby pisać dobrze, ale nie chce... I to dopiero wk*****

Na fantasy liczylem. Najlepsze fantasy w zyciu jakie czytalem przeczytalem w NF w lecie tamtego roku, w pociagu rzecz jasna. Najlepsze dla mnie bo oparte na mitologii slowianskiej. Czeskiej autorki. Wczulem sie jak nie wiem.

To może tytuł poproszę kiej to takie arcydzieło

[dzi]

Jest jakies archiwum NF na sieci? Zeby spisy tresci byly albo okladki. Ale moglbym znalezc tez w domu, tylko ze to za ponad tydzien.