Akademia Lemologiczna [Solaris]

[MarcinK]

Pozwólcie, że Was pogodzę . Z jednej strony życie - owszem - z natury jest procesem negentropijnym (przez co cokolwiek żyje, jak długo żyje, ulega entropii w stopniu b. ograniczonym). ."[/i]

Ależ przecież ulega Entropii.
Komórki dzielą się i różnicują, z pojedynczej komórki powstaje cały organizm, on różnicuje się na organizmy potomne, w trakcie podziałów komórkowych dochodzi do błędów, nowotworzenia, różnicowania nowych gatunków itp.
Tak zjawisko entropii omawiał nasz wykładowca od ewolucjonizmu.
I właśnie tutaj rodzi się pytanie czemu ocean nie uległ zróżnicowaniu jak ziemski LUCA?

[Lieber Augustin]

Kiedy się cytuję to się podaje skąd  - czy ten zwyczaj jest tu znany ?

Oh, excusez-moi, s'il vous plaît
Zdawało mi się, że gdy się cytuje Patrona na forum lemowskim, w towarzystwie samych wytrawnych znawców Jego dorobku twórczego, odwołania do źródeł są niekonieczne.
Postaram się poprawić: pierwszy zacytowany fragment pochodzi z "Dialogów", cz. I, rozdz. 3; drugi i trzeci - z "Summy Technologiae", rozdziały "Kłopoty z informacją" i "Inżynieria językowa" odpowiednio.

[Q]

Ależ przecież ulega Entropii.
Komórki dzielą się i różnicują, z pojedynczej komórki powstaje cały organizm, on różnicuje się na organizmy potomne, w trakcie podziałów komórkowych dochodzi do błędów, nowotworzenia, różnicowania nowych gatunków itp.

Dlatego napisałem "ulega w stopniu ograniczonym" nie - "nie ulega".

nie uległ zróżnicowaniu jak ziemski LUCA?

Swoją drogą: ciekawe uczucie: uświadomić sobie, że się - być może - jest kawałkiem konającego od miliardów lat oceanicznego trupa.

("Evangelion", trzeba mu to przyznać, oswoił nas z tą myślą czas jakiś temu.)

Zdawało mi się, że gdy się cytuje Patrona na forum lemowskim, w towarzystwie samych wytrawnych znawców Jego dorobku twórczego, odwołania do źródeł są niekonieczne.

Też uważam, że w odniesieniu do Mistrza powinna tu obowiązywać fiszerowa zasada "to się zna!". (Ale - z drugiej strony - nie ma też nic złego w tym, że xetras postanowił dopytać się o źródła - by znać, właśnie .)

[xetras]

Doprawdy - spamiętać to, co było w Summa Technologia przekracza moje zapominalskie zdolności, a temat nie zawiera podpowiedzi. Teraz wiem, dzięki!

[Q]

Skojarzenie, za które sam siebie chciałbym spalić na stosie jako bluźniercę , ale go nie uniknę.
Jeden pan, twórca w swojej klasie ceniony (a nawet wielbiony), ale bardzo daleko mu do Lema (bo sprawnym rzemiechą od komiksów reklamujących zabawki jest), snuł - podobne Mistrzowym, okołosolarisowym - opowieści, że improwizował, do okoliczności się naginał, retconował, i ogólnie sam nie wiedział dokąd jedzie...
https://www.youtube.com/watch?v=Uf4KmEu-jPg
Tymczasem ze stosownej encyklopedyjki wynika, że niekoniecznie była to stuprocentowa prawda:
https://gijoe.fandom.com/wiki/Silent_Interlude#Behind_the_scenes
I teraz się zastanawiam, czy Patron się również krygował?

[Q]

Wspominałem w różnym kontekście, raz bardziej pozytywnie, raz mniej, brytyjskiego pisarza science fiction Alastaira Reynoldsa. Ostatnio miałem okazję odsluchać wywiad z nim, w którym twierdzi, że utwory wychodzą mu z przecięcia/nałożenia się dwóch pomysłów (z których jeden musi być typowo SF-owy):
https://www.youtube.com/watch?v=hdAPxr8TzkQ
Reynolds jest, oczywiście, autorem znacznie mniejszego formatu, niż Mistrz, czytadłowego zasadniczo, jednak zastanawiam się czy w tej teorii przecięcia, nie ma czegoś wartego odnotowania, i czy nie nada się ona również do omawiania dzieł Lema, przynajmniej niektórych, od "Solaris" począwszy. W końcu i tu mamy nałożenie dwu elementów, konkretnie opowieści naukowo-pierwszokontaktowej (która w zasadzie samodzielnym apokryfem mogłaby być) z lekko upiorną love story. (Podobnie zresztą z "Pirxem" - Conrad + klasyczne wątki SF.)

ps. offtopiczny - We wstępnych młodzieńczych wspomnieniach A.R. odnajdzie kawałek siebie chyba większość z nas. Tak, wtedy takimi sprawami, i fikcyjnymi o nich opowieściami, się żyło.

[akond]

Alastair Reynolds to jeden z tych, których wpisałem na listę, gdy po latach omijania postanowiłem sprawdzić, co piszczy we współczesnej es-ef. I przy pierwszym podejściu ("Przestrzeń objawienia"), na tle innych wypadł całkiem znośnie - powieści można wytknąć sporo wad, ale odpowiada mi styl i klimat jego pisania, i taki ponury rodzaj realizmu odmalowanej wizji przyszłości.
Mam w planach kontynuację.

[Q]

klimat jego pisania, i taki ponury rodzaj realizmu odmalowanej wizji przyszłości.

Tak, to było bardzo... lemowskie. Lemowskie very light, ale zawsze. Skoro zatem odkryłem w Tobie bratnią - w tym zakresie - duszę (tfu, metafizyka), zlinkuję com o Reynoldsie pisał, za com go chwalił, a za co ganił:
https://forum.lem.pl/index.php?topic=138.msg20413#msg20413
https://forum.lem.pl/index.php?topic=138.msg20547#msg20547
https://forum.lem.pl/index.php?topic=407.msg26799#msg26799
https://forum.lem.pl/index.php?topic=69.msg26784#msg26784
https://forum.lem.pl/index.php?topic=546.msg27180#msg27180
https://forum.lem.pl/index.php?topic=534.msg27298#msg27298
https://forum.lem.pl/index.php?topic=124.msg37464#msg37464
https://forum.lem.pl/index.php?topic=729.msg36308#msg36308
I chętnie z Tobą o nim podyskutuję, ale raczej w którymś z "przeczytajów", tu jakoś nie wypada...

[akond]

Dzięki za linki, chętnie przejrzę. Ale co do dyskusji, to wypadałoby, żebym wcześniej coś jeszcze doczytał z samego Reynoldsa... choćby dwie książki, które już czekają u mnie na półce. Więc pewnie za jakiś czas (długa ta kolejka lektur, oj, długa).

[Q]

W sumie możemy i o samej "Przestrzeni...", to - w powszechnym wyobrażeniu - jego opus magnum, mówiąc górnolotnie. Ale ok, nic nas nie goni...