Z jednej strony tak, literatura (ani teoretyzowanie) nie zastąpi praktyki. Z drugiej jednak... Science fiction głosi swoje prognozy zwykle w ogromnym wyostrzeniu problemu, przerysowaniu, i albo ostrzega przed najstraszniejszym możliwym przebiegiem wypadków, albo bezwstydnie pieje z zachwytu.
Tymczasem w życiu nie jest zwykle ani tak wesoło, ani tak czarno. Nie latamy w Kosmos tak daleko, jak chciał Clarke, ale też nie żyjemy na zanieczyszczonej do granic możliwości, postnuklearnej Ziemi, jak chciał Dick. Nie opanował świata ponury totalitaryzm Orwella, ani praktyki medyczno-kryminalne, przed którymi z lubością ostrzegał Niven (choć pojawiają się doniesienia o nich), nie stały się codzienną "normą". Nie stworzyliśmy też technologicznej utopii z elektrycznymi samochodami, i reaktorem w każdym domu.
Więc z SI pewnie też jakoś to będzie
.
(Edit: To było do
Medelejne rzecz jasna.)