Stanisław Lem - Forum
Polski => Lemosfera => Wątek zaczęty przez: lemolog w Kwietnia 23, 2009, 09:49:32 pm
-
(http://pics.livejournal.com/amnuel/pic/00028xx3)
1) Tak było. – w „Sex Wars”, Warszawa, NOWA, 1996, s.227 (Rozważania sylwiczne XVIII):
W Leningradzie przyjmował mnie kolacją pewien dość już wiekowy inżynier, onże autor SF [Ilia Warszawski], który z rodziną zajmował pokój w przedręwolucyjnym dużym mieszkaniu, podzielonym wśród niewiadomej liczby lokatorów: więc widząc pewno, że inaczej się nie da, urządził kolację na moje przyjęcie w kuchni, z której powynoszono wszystko co się dało kuchenne, pozostał zlew z lanego w jakieś ozdobne orły żelaza, a mnie honorowo usadzono plecami do zlewu i to bliziutko, bo stoły były pozestawiane, na nich zaś piętrzyły się wyszukane ryby i kawiory, łupy niechybnie uporczywie wysilonych łowów całej rodziny gospodarza. Jak umiałem, tak udawałem, że przyjęcie, na którym osoba naczelna siedzi ze zlewem za plecami, jest rzeczą najzupełniej normalną i zgodną z obyczajami europejskimi.
2) Wspomnienia. – w „Księga przyjaciół”, Warszawa, PIW, 1975, s.173:
Jako mądrego, serdecznego i dobrego człowieka poznałem w Leningradzie Ilię Warszawskiego, który sam się dziwił zawsze temu, że w późnym wieku, będąc przez całe życie technologiem, oddanym pracy zawodowej, wziął się do fantastyki naukowej. ...
Osobną uwagę powinienem poświęcić, pisząc o przyjaciołach z Moskwy, moim tłumaczom, z Ariadną Grigoriewną Gromową na czele, lecz aby to uczynić, musiałbym czyba nie wspomnienie napisać kilkustronicowe, lecz całą książkę.
Na foto: z lewa – Ilia Warszawski, z prawa – Ariadna Gromowa.
-
He, ale swietne :-)
Trzeci z lewej, pochylony, wyglada jak mlodszy brat Lema :) Wykapany!
-
Zdumiewające podobieństwo (Tadeusz Janczar)...
(http://gfx.filmweb.pl/p/85/66/8566/147055.1.jpg)
Lemologu, skąd masz tę fote? Swiatłocień w dwóch miejscach nie podoba mi się (jakby była kolażem).
-
Maziek, patrz: http://amnuel.livejournal.com/65985.html
Zdjecie od wdowy syna Ilii Warszawskiego (1908-1974)
-
Dzięki lemologu :), a opowiadania Ilii Warszawskiego znam, były u nas wydawane w antologiach (zwykle na zasadzie przeplatanki Warszawski - Bilenkin).
-
Tak, opowiadania Ilii Warszawskiego byli opublikowane w antologii "Kroki w nieznane", w tt.1,2,3,5 (W-wa, Iskry, 1970-4).
W tym w t.5 dosc popularny "Uniwersalny poradnik dla pisarzy fantastów" - razem z pierwszym wydaniem mojego ulubionego opowiadania Lema "Profesor A. Dońda".
-
Kroki w nieznane... mam kilka tomów, tylko gdzie...
-
Pozostają jeszcze: "W pogoni za wężem morskim" i pierwsza "Galaktyka" Iskier, parę tomików serii "Stało się jutro" (t.9 "Kwiat Albarossy", t.11 "Dusza do wynajecia", t.19 "Czarne żurawie") i "Siedem diabelskich wynalazków".
-
Część 2, ale teraz rok 1965
Zdjęcia z czasopisma „Sowietskij ekran” (Moskwa), 1966, nr.1.
(http://img196.imageshack.us/img196/7729/lem19651.jpg)
(http://img29.imageshack.us/img29/7729/lem19651.jpg)
Na foto 2: Moskwa, 1965, Biblioteka im. Gorkiego.
Z lewa - Ariadna Gromowa, tłumaczka; z prawa - Konstantin Fieoktistow, kosmonauta.
S.Lem o tym:
1) „Wspomnienia” („Księga przyjaciół”. – W-wa: PIW, 1975, s.171):
Dziwne to się dziś wydaje, ale był czas, w którym wszystkich ludzi, co przebywali w Kosmosie, można było zebrać w jednym niewielkim pokoju. Znałem wtedy dwóch spośród nich. Doktora Jegorowa i doktora — ale nauk technicznych, nie medycyny — Fieoktistowa. Jegorow opublikował wówczas recenzję z mojej powieści Niezwyciężony, a chociaż była przychylna, odczuwałem pewną tremę przed spotkaniem się z nim i z jego towarzyszem w pierwszym zespołowym locie kosmicznym. Byli to podówczas, spośród moich czytelników, jedyni ludzie, którzy mogli stwierdzić, czy opisując to, co przeżywa kosmonauta na orbicie, przedstawiłem w książce prawdę. O ile pamiętam — niczego mi nie wytknęli, chociaż to, co dla nich było już realnością, dla mnie, gdym pisał książkę, stanowiło tylko fantazję. U Jegorowa byłem w domu, w jego moskiewskim mieszkaniu, do którego zawiózł mnie z hotelu swoją czarną wołgą, z taką szybkością, że — dziś mogę to już wyznać — truchlałem na siedzeniu obok niego. A znów zanim wraz z Fieoktistowem wystąpiłem w bibliotece imienia Gorkiego na spotkaniu z czytelnikami i z entuzjastami lotów kosmicznych, rozmawiałem z nim pierwej o literaturze i dowiedziałem się wtedy, że przyszły kosmonauta, jako chłopiec jeszcze czytał zapamiętale Trylogię Sienkiewicza.
2) „Świat na krawędzi”. – Kr-w: WL, 2002, s.102 (2007, s.120):
Występowaliśmy we dwójkę z Fieoktistowem w Bibliotece imienia Gorkiego. Potem poszliśmy na zaplecze, zawiedujuszczaja, gnąc się w ukłonach, częstowała nas kawą, a my rozmawialiśmy o... Trylogii, którą on znał. Był to bardzo mądry człowiek i miał równie jak ja złe zdanie o filmie Tarkowskiego według Solaris...
3) „Rozważania sylwiczne III” (Odra, 6/1992), to samo „Co pozostaje?” (w „Sex Wars. – W-wa: NOW Nova, 1996, s.296):
Prawie trzydzieści lat temu miałem w moskiewskiej bibliotece im. Gorkiego występ autorski w towarzystwie Fieoktistowa, kosmonauty z pierwszego lotu załogowego (byli tam jeszcze Jegorow, lekarz, u którego jadłem kolację, i Komarów, który zginął w locie następnym, bo się zawieszenia spadochronowe splątały ponoć). Fieoktistow to był bardzo rozsądny facet, miłośnik literatury (Trylogię nawet znał) i doktor nauk technicznych, a w sprawie ekranizacji Solaris Tarkowskiego zajmował dokładnie takie jak ja, krytyczno-negatywne stanowisko i to pewnie pozyskało mu sympatię w mych oczach.
-
Jegorow opublikował wówczas recenzję z mojej powieści Niezwyciężony
lemologu dysponujesz może dostępem do tej recenzji, lub jakich bardziej szczegółowych informacji o niej? Bardzo mnie zainterosowała ta sprawa.
ps. na okładce starego wydania "Edenu", którym dysponuję, zawarta jest informacja, że twórczość Lema chwalili kosmonauci Jegorow i Titow, czy dysponujesz również informacjami (choćby urywkowymi) o pochwałach Titowa? czy Titow i Lem też się poznali?
-
1. Tekstu recenzji Jegorowa nie mam, ale nie problem jej dostać, bo mam dane bibliograficzne:
Jegorow B.B., Gdie naczinajetsja buduszczjeje? – Litieraturnaja gazieta (Moskwa), 30.01.1965, s.4 – recenzja na „Niezwyciężony”, opublikowany w czasopismie „Zwiezda” (Moskwa), Nr.9-10.
2. Pochwała Titowa – to przedmowa do jednej książki Lema (tą książkę mam):
Titow G.S., Puti k nieizwiedannomu – w książce „Lem S., Wozwraszczenije so zwiozd; Zwiozdnyje dniewniki”. – Moskwa, Mołodaja gwardija, 1965, s.5-10 – o twórczości Lema i „Powrocie z gwiazd”.
Z tym związana cała historia. Rok 1965, do tego w ZSRR u Lema książkowo opublikowano dwa zbiora opowiadań, kilka opowieści w czasopismach. „Powrót z gwiazd” miała byc pierwszą opowieścią, wydaną książkowo. Ale problem – zupelnie nie komunistyczna przyszłośćo w tym dziele. I tłumacze piszą przedmowe, którą na prośbe redakcji podpisuje kosmonauta Nr.2 Gierman Titow ( a do tego on w jakimś wywiadzie powiedział kilka dobrych słów o Lemie). Z przedmową Titowa ksążka została wydana.
Ta przedmowa Titowa była opublikowana zamiast przedmowy samego Lema – do kilku swoich dzieł dla publikacji w ZSRR Lem specjalnie pisał przedmowy na prośbe redakcji. O wszystkich takich tylko rosyjskojęzycznych publikacjach Lema patrz w moim artykule „Rosyjskojęzyczne publikacje Stanisława Lema” („Przegłąd Filozoficzno-Literacki” (Warszawa), 2009, Nr.1).
http://lemolog.narod.ru/
http://lemolog.livejournal.com/
-
Спасиьа czyli dziękuję bardzo za informacje :). (Wybacz, że z opóźnieniem, ale pewne sprawy uniemożliwiały mi swobodny dostęp do internetu.)
-
Część 3, rok 1965
S.Lem: „Z taką zapamiętałą życzliwością, z takim - ale krytycznym - zainteresowaniem, z taką nieustanną chęcią dyskutować o pytaniach literatury i nauki, jak w Moskwie, Leningradzie i Charkowie za mych pobytów, nigdy się ani przedtem, ani potem nigdzie nie zetknąłem”
(„Wspomnienia” w książce „Kniga druziej”. - Moskwa: Wydawnictwo „Prawda”, 1975, s.249).
(http://berkovich-zametki.com/2006/Starina/Nomer11/Kaganov_Lem2_small.jpg)
Charkow (Ukraina), Politechnika, wystąpienie w Klubie Amatorów Science-Fiction.
S.Lem: “Byłem też w Charkowie, gdzie studiuje sporo naszych studentów, którym chciałem odpowiadać po polsku, Rosjanom — po rosyjsku, tak, że w efekcie mówiłem kilkoma językami” („Przyjaźń”, 1975, nr.24, s.16).
Wspomnienia uczęstnika tej imprezy –
patrz. http://berkovich-zametki.com/2006/Starina/Nomer11/Kaganov1.htm
-
Najbardziej dla mnie szokujące jest, że ja sie urodziłem w 1966 a Lem na zdjęciach z 1965 wygląda toczka w toczkę jak wyglądał w XXI wieku...
-
Rzekłbym, że to mocny dowód na ponadczasowość Lema ;D
A serio: b. sie cieszę lemologu, że piszesz to co piszesz, bardzo ciekawe są te wszystkie informacje dotyczące życia (w sumie) pół-prywatnego Mistrza.
-
Ponad 350 takiego rodzaju zdjęć z periodyków i książek jest w
http://lemolog.narod.ru/magazines.html
http://lemolog.narod.ru/
-
Lemologu, to jest Twoje hobby, czy praca zawodowa :o ?
-
Fantastyczne strony.
Wystarczy trochę znać rosyjski. Część tłumaczy googlowy translator. Czasami dość jajecznie. Np. Ijon Tichy występuje jako Ijon Pacyfik :)
-
Naprawde swietne, gratuluje kolekcji.
W pierwszym linku (magazines) wychodzi smieszny kontrast - na wszystkich stronach buzia Lema, lecisz w dol, w dol, a tu nagle trzy Playboye :)
Moj dawny kumpel mial kiedys podobna kolekcje wycinkow, ale na temat Cindy Crawford ::)
-
Dziękuję za dobre słowa!
To wszystko na http://lemolog.narod.ru/ i http://lemolog.livejournal.com/
– wyłącznie hobby. Na chleb z masłem zarabiam czymś innym.
CDN
-
Dokladajac kolejna gratulacyjna cegielke dla lemolga uswiadomilam sobie jak szkola mimochodem wbija nam rozne rzeczy do glow.Przed uczeniem sie rosyjskiego...polaczonego z wreczaniem legitymacji TPPRu bronilam sie czynnie i biernie(czego teraz zaluje)...a mimo to umiejetnosc czytania gdzies sie schowala w zakamarkach.Czyli nie ma tego zlego;)
-
Na foto 2: Moskwa, 1965, Biblioteka im. Gorkiego.
Z lewa - Ariadna Gromowa, tłumaczka; z prawa - Konstantin Fieoktistow, kosmonauta.
S.Lem o tym:
1) „Wspomnienia” („Księga przyjaciół”. – W-wa: PIW, 1975, s.171):
Dziwne to się dziś wydaje, ale był czas, w którym wszystkich ludzi, co przebywali w Kosmosie, można było zebrać w jednym niewielkim pokoju. Znałem wtedy dwóch spośród nich. Doktora Jegorowa i doktora — ale nauk technicznych, nie medycyny — Fieoktistowa.[...] A znów zanim wraz z Fieoktistowem wystąpiłem w bibliotece imienia Gorkiego na spotkaniu z czytelnikami i z entuzjastami lotów kosmicznych, rozmawiałem z nim pierwej o literaturze i dowiedziałem się wtedy, że przyszły kosmonauta, jako chłopiec jeszcze czytał zapamiętale Trylogię Sienkiewicza.
2) „Świat na krawędzi”. – Kr-w: WL, 2002, s.102 (2007, s.120):
Występowaliśmy we dwójkę z Fieoktistowem w Bibliotece imienia Gorkiego. Potem poszliśmy na zaplecze, zawiedujuszczaja, gnąc się w ukłonach, częstowała nas kawą, a my rozmawialiśmy o... Trylogii, którą on znał. Był to bardzo mądry człowiek i miał równie jak ja złe zdanie o filmie Tarkowskiego według Solaris...
3) „Rozważania sylwiczne III” (Odra, 6/1992), to samo „Co pozostaje?” (w „Sex Wars. – W-wa: NOW Nova, 1996, s.296):
Prawie trzydzieści lat temu miałem w moskiewskiej bibliotece im. Gorkiego występ autorski w towarzystwie Fieoktistowa, kosmonauty z pierwszego lotu załogowego (byli tam jeszcze Jegorow, lekarz, u którego jadłem kolację, i Komarów, który zginął w locie następnym, bo się zawieszenia spadochronowe splątały ponoć). Fieoktistow to był bardzo rozsądny facet, miłośnik literatury (Trylogię nawet znał) i doktor nauk technicznych, a w sprawie ekranizacji Solaris Tarkowskiego zajmował dokładnie takie jak ja, krytyczno-negatywne stanowisko i to pewnie pozyskało mu sympatię w mych oczach.
http://www.money.pl/archiwum/wiadomosci_agencyjne/artykul/rosja;zmarl;byly;kosmonauta;fieoktistow,149,0,559765.html (http://www.money.pl/archiwum/wiadomosci_agencyjne/artykul/rosja;zmarl;byly;kosmonauta;fieoktistow,149,0,559765.html)
-
Eehhh...
-
Dość oryginalny hołd dla Lema:
http://www.desoto58.com/shotzone/tellthunderbird60.html
W poszukiwaniu ciekawego mistrozwego zdjecia trza zjechać na sam dół strony... Ale otóż i ono, wyekstrahowane:
(http://www.desoto58.com/shotzone/lem0.jpg)
-
(http://img528.imageshack.us/img528/5211/sl802ja1sm.jpg)
Na 80. urodziny Stanisław Lem otrzymuje w prezencie rosyjskojęzyczny "Najnowszy słownik filozoficzny", wydany w 1999 r. w Mińsku (Białoruś) i zawierający hasło "Lem".
Stanisław Lem, Rozważania sylwiczne CXXX (Odra (Wrocław), 2004, Nr.3):
Chociaż będzie to wyglądało trochę, jak gdybym wyskoczył niczym Filip z konopi, sądzę jednak, że już najwyższy czas, ażebym się przedstawił w „Odrze". Wiem dobrze, że w naszym kraju uchodzę za autora kilku książek z gatunku fantastyki naukowej. Jakkolwiek dziwacznie się to kształtuje, za granicami Polski występuję nie jako literat, lecz jako filozof. I tak na przykład jako filozof analityczny figuruję w najnowszym słowniku filozoficznym wydanym w Rosji, na stronie trzysta sześćdziesiątej drugiej i jedyną przykrość wyrządza mi tam sąsiedztwo, ponieważ następnie w słowniku omawia się filozoficzną pracę znanego dobrze osobnika, jakim był Lenin. Przedstawiciele polskiej filozofii, tacy jak na przykład Kotarbiński, są tam również omawiani szczegółowo - on zwłaszcza jako twórca reizmu zasłużył sobie na duży artykuł...
-
Część 3, rok 1965
S.Lem: „Z taką zapamiętałą życzliwością, z takim - ale krytycznym - zainteresowaniem, z taką nieustanną chęcią dyskutować o pytaniach literatury i nauki, jak w Moskwie, Leningradzie i Charkowie za mych pobytów, nigdy się ani przedtem, ani potem nigdzie nie zetknąłem”
(„Wspomnienia” w książce „Kniga druziej”. - Moskwa: Wydawnictwo „Prawda”, 1975, s.249).
A tu jedna pani stawia tezę, że dla Lema Rosjanie to jak Marsjanie...
http://www.studiapolskie.us.edu.pl/wirtualna_katedra/lit_pol_w_swiecie_t2/08Kozynowa.pdf (http://www.studiapolskie.us.edu.pl/wirtualna_katedra/lit_pol_w_swiecie_t2/08Kozynowa.pdf)
-
Ale pani Kożynowa na potwierdzenie swej opinii o stosunku Mistrza do bracih Rusów NIE PODAJE absolutnie żadnego dowodu!
Dzięki, dostojny Kju, bardzo ciekawy tekst, Lemołog będzie zachwycony :-)
vosbm
-
Ale pani Kożynowa na potwierdzenie swej opinii o stosunku Mistrza do bracih Rusów NIE PODAJE absolutnie żadnego dowodu!
vosbm
Zgadzam sie. Nie widze zadnej roznicy w stosunkach Lema do Rosjan od stosunkow do Niemcow, Anglikow, Amerykanow czy Austryjakow... Jak napisal Lem w jednym ze swoich Rozwazan sylwicznych w Odrze, Polska znajduje sie w miedzydupiu: i Rosja to antygłowa, i Niemcy to antygłowa.
-
Ale pani Kożynowa na potwierdzenie swej opinii o stosunku Mistrza do bracih Rusów NIE PODAJE absolutnie żadnego dowodu!
Właśnie dlatego o niej wspomniałem. Tęga bzdura też zasługuje na odnotowanie ;).
-
Polska znajduje sie w miedzydupiu: i Rosja to antygłowa, i Niemcy to antygłowa.
A co, do Polski wrocila cenzura, ze cenzuruja slowa Lema. :(
Przeciez napisalem slowa Lema: i Rosja to DUРА, i Niemcy to DUРА, a czytam "antyglowa" (cenzura teraz pominal dzieki temu, ze wykorzystal cyrylice РА) :)
-
Wiktor, drug, jak po Waszemu jest Skrzat, kobold, krasnoludek domowy (ten od mleka)? Bo to Ón chyba zarządził programistycznie-forumowo, żeby d u p a AUTOMATYCZNIE przemieniała się w antygłowę. Ale na moje wyczucie, jest to - poniekąd - w słowotwórczym duchu Mistrza, a może nawet jest wprost jego antycypowanym postulatem de forum ferenda? Dobrze kojarzę, że Forum narodziło się PO odejściu Pana Lema?
vosbm
-
Dobrze kojarzę, że Forum narodziło się PO odejściu Pana Lema?
Нет i mam na to dowód, dubeltowy:
http://forum.lem.pl/index.php?topic=159.0 (http://forum.lem.pl/index.php?topic=159.0)
-
jak po Waszemu jest Skrzat, kobold, krasnoludek domowy (ten od mleka)?
Skrzat = Домовой = Domowoj
-
Sprawdziłem skrzynkę mailową tymczasem. Спасиьа, больше спасиьа, lemologu :). Już wiem skąd się bystry wzięły - Lem z Wielka Radą Przybyszów zmajstrował ;).
-
@ Q
Kto pracował z fotoszopem nad tymi znakami: May 02, 2005, 10:10:59 AM? Nie Domowy aby? Tak przypuszczałem...
vosbm
-
Ano, wydało się... Żyjem tu w Matrixie, a Domowy jest jego programistą ;).
-
Taką zabawną fotkę znalazłem przyglądając się Władziu - była?
(http://wolna-polska.pl/wp-content/uploads/2013/09/a52.jpg)
-
Najpierw pytanie: Kto na zdjęciu i z jakiej okazji -
(http://data.fantlab.ru/blogfiles/b34665/img/1)
-
Będę strzelał. :)
Pan L. - w gustownym szaliczku. I może niektórzy z listy na tablicy.
Mgr Wołczek...czyżby Olgierd? Profesor od architektury...hmmm mieszanka studencko profesorska i tematyczna.
No, niewątpliwie wybory do jakiejś instytucji.
Jest komisja taka, śmaka, wyniki na tablicy - ouuł...Lem ma najwięcej z widocznych, ale czemuś przekreślony. ???
Rozrzut specjalności...czyżby jakiś wydział PAN?
Lub Polskie towarzystwo Astronautyczne...bo;
Wśród pierwszych referatów wygłoszonych na zebraniach w 1955 były: dr Niemirowskiego o życiu we wszechświecie, dr Lema o medycynie kosmicznej oraz mgr Subotowicz o Kazimierzu Siemienowiczu.
choć najpewniej - jeszcze coś innego. :)
-
Myślę, że masz rację z PolTowAstr, pewno wybory. Tylko dlaczego Lem nie został szwem mimo największej liczby głosów a został zesłany do KomRew-u, gdzie miał jak widać rozniecać marksizm-lemizm? Urocze są te "aktówki" na pierwszym planie, pamiętam takie z dzieciństwa.
-
Myślę, że masz rację z PolTowAstr, pewno wybory
Rzeczywiście – na zdjęciu organizatorzy (nie wszyscy) Polskiego Towarzystwa Astronautycznego
http://pl.wikipedia.org/wiki/Polskie_Towarzystwo_Astronautyczne (http://pl.wikipedia.org/wiki/Polskie_Towarzystwo_Astronautyczne)
Na zdjęciu (zgodnie z https://fantlab.ru/blogarticle34665 (https://fantlab.ru/blogarticle34665) ):
stoją: Stanisław Lem, Włodzimierz Geisler
siedzą od lewa: Lech Borowski, ? ? ?, Olgerd Wołczek, Józef Hurwic, Jan Gadomski, Krzysztof Boruń
Lem S., Felieton karykaturalny. – Zdarzenia (Kraków), 1958, Nr.4, s.4 (fragment):
(...) Chwalebny ze wszech miar jest ów pęd do wykorzystania tego, co znajduje się pod ręką, uznanie budzi też skwapliwość, z jaką rozmaite instytucje przystępują do produkowania przedmiotów wykwintu i komfortu życiowego – znowuż z tego, co jest osiągalne. I tak już wkrótce pewne zakłady (bodajże w Mielcu?) przystąpią do produkowanią mikrosamochodzików, w oszałamiającej ilości sztuk 20 miesięcznie, gdzieś na Śląsku opracowują się dokumentację elektrycznych maszynek do golenia (najwyższy czas – przy znanej tępocie naszych żyletek, nasuwa się tylko niepokojąco pytanie, czy części tnące owych aparatów nie będą wytwarzane z tego, co jest pod ręką – mam na myśli żyletki i rynny), optymistyczne zaś wypowiedzi członków Polskiego Towarzystwa Astronautycznego napełniają nas przekonaniem, że już wkrótce jakaś walcownia blach bądź spółdzielnia blacharsko-szczotkarska przystąpi do seryjnego wytwarzania naszych rodzimych sputników. (...)
Lem S., Felieton. – Zdarzenia (Kraków), 1959, Nr.6, s.2 (fragment):
(...) Już sputniki poważnie zmieniły sytuację, ale po rakiecie księżycowej znalazłem się w trudnym doprawdy położeniu. Rozliczne redakcje i pokrewne instytucje uznały mnie za domorosłego speca od rakiet. Mnożą się życzenia, abym całą tę problematykę należycie uterenowił, w pionie technicznym, wieśniaczym, damskim, młodzieżowym i wszystkich innych. Żądano już ode mnie, żebym opisał określoną podróż np. na drugą stronę Księżyca, albo do gwiazdy o wybranej dowolnie maści. Otrzymałem też wiele kwestionariuszy i zapytań, wzywających mnie, aby się ustosunkował, wyraził opinię, sąd, uwagi i wnioski. Wszystko to razem jest, gdy się zastanowić, nieco dziwne. Oczywiście tylko nieco, ale jednak. Czy którykolwiek dziennikarz zwracał się do Tomasza Manna, autora powieści o sanatorium dla gruźlików, żeby skomentował odkrycie streptomycyny, albo nowy rodzaj chirurgicznego leczenia tuberkulozy? Gwoli lojalności próbuję od czasu do czasu wyjaśniać, że param się literaturą, a jedyny rodzaj rakiety, z jakim się osobiście zetknąłem, służy tylko do gry w tenisa. Ale to nie pomaga. Wciąż jeszcze wiele osób podejrzewa mnie o jakiś szczególny rodzaj kontaktów z Księżycem względnie innymi ciałami niebieskimi, o posiadanie kosmicznych próbek i eksponatów, które zrącznie eksploatuję w powieściach. Albo o specjalne wtajemniczenie w technologię wytwarzania pocisków balistycznych lub wielostopniowych rakiet. W rzeczywistości znam się na tym dość słabo, podobnie jak wszyscy ludzie, kosmicznych pocisków nigdy nie wyrzucałem, a nawet (co niektórych napawa zmieszaną z niesmakiem grozą) wcale nie mam zamiaru ubiegać się o bilet na podróż międzyplanetarną, nawet gdybym po protekcji Polskiego Towarzystwa Astronautycznego miał go dostać bezdewizowo. (...)
-
Rzeczywiście
Czekolada sie należy...może być kawior. ;)
Fotoaneks boruniowy. Jest tam opis rzeczonego zdjęcia (druga strona);
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.117662824981711.27635.117659891648671&type=3 (https://www.facebook.com/media/set/?set=a.117662824981711.27635.117659891648671&type=3)
-
Odgrzebię ciekawostkę, bo warto upamiętnić ówczesnych "marzycieli" wizjonerów (jeszcze podczas planu 6-letniego).
1955 rok?
Już wtedy "astronautyczne"?
Wspomnieć wypada paru profesorów (oraz publicystów) dla uzupełnienia.
Z Zarządu:
Włodzimierz Zonn
K. Blinowski
Mieczysław Subotowicz
Z Komisji Rewizyjnej:
W. Niemierowski
Andrzej Tadeusz Marks
(Archiwalna fotka to istotnie rarytas, dodałem tych, których nie ma na zdjęciu).
Nadal nie mam pewności, kto siedzi z Zarządu PTA poniżej Lema (chyba to Kazimierz Zarankiewicz?).
Jest opis z odwrotki ujęcia:
https://m.facebook.com/BorunKrzysztof/photos/a.117662824981711/144768908937769/