Szkice genealogiczne

[liv]

Co za czasy, żeby tak samemu sobie odpowiadać?
Jednak, skoro trzeba?

Więc jeśli to ten – to tam właśnie ulokowana został firma Rohstofferfassung. Firma istniejąca w rzeczywistości – próbowałem ustalić jej siedzibę, ale się nie udało.
Może ktoś z czytelników ma taką wiedzę?
 Jest pewna przesłanka z książki – jej pojazdy stacjonowały tuż obok rogatki stryjskiej, na terenie dawnych Targów Wschodnich.

Jeden (czytelnik) miał, ale z opóźnionym zapłonem - znaczy ja sam. 
I tyle można powiedzieć teraz, że jeśli wskazana w powyżej przywołanym poście realność miała coś wspólnego z firmą Rohstofferfassung, to tylko pobocznie, może filia? Co nie zmienia faktu, że Lem bywał w okolicy tego budynku również podczas okupacji, czyli na terenie Targów Wschodnich, zatem bardzo blisko „ogródka Ruckiego”.
"Pracując w garażach, miałem kontakt z podziemną organizacją, wynosiłem z „Beutepark der Luftwaffe” (teren byłych Targów Wschodnich) woreczki z prochem artyleryjskim." (Fiałkowski)
Proch w woreczkach, oraz inne wyniesione gadżety, bywały przyczyną sztubackich żartów w garażu  Rohstofferfassung   (więcej w Bereś TzL s. 27)

Drugie, co można powiedzieć, to to, że autor niniejszych szkiców - big gapa. 
Pyta, woła na internetową puszczę, a odpowiedź tkwi przed nosem.
W tymże Fiałkowskim.
"Potem była firma Rohstofferfassung. Za cały dokument, który uprawniał mnie do tej roboty, miałem zieloną legitymację amatorskiego prawa jazdy. Firma znajdowała się na Gródeckiej bocznej — dobrze położona, bo obok były koszary Luftwaffe. Niemiecki wartownik chodził po chodniku, aż pod nasz garaż."
Zatem zupełnie inny rewir – co zaraz unaocznię.

Niebieskie kropki to; domniemana lokalizacja garaży R; miejsce zamieszkania rodziców; stary adres na Brajerowskiej.
Umiejscowiłem niemiecką firmę na krańcu ulicy Gródeckiej bocznej (na mapie jest to ulica Krótka - użyta przez Lema nazwa funkcjonowała oficjalnie do 1871 roku (sic!), a to ze względu na fragment o wędrującym niemieckim strażniku. Jedyne koszary w okolicy, to te na Gródeckiej głównej, vis-à-vis katedry św. Jura i wartownik wędrując tą ulicą zahacza jedynie początek „Krótkiej”. Trudno bowiem podejrzewać, że skręca on w boczną uliczkę.
Ta wygląda to miejsce dzisiaj – i zapewne gdzieś tu znajdowały się owe garaże firmy Rohstofferfassung.
https://i.imgur.com/P0KHRC8.jpg
Skądinąd, dobra lokalizacja, blisko dworca (zaraz za górną krawędzią powyższej mapki), co skłania do jeszcze jednego skojarzenia. Gdzieś tam, blisko, mieszkał lub już mieszkanie opuścił, wujek Stanisława – kolejarz Józef (więcej o nim w notce  „Józef” ), w 1941 zmarł. Za Panią Gajewską - według relacji Samuela Lehma, jego brat Józef zmarł we Lwowie w roku 1941 w wieku 79 lat śmiercią naturalną”
Z takiej lokalizacji wyłania się pewien obraz.
Oto niemiecka firma gdzie Stanisław pracował jako spawacz jest całkiem blisko domniemanego miejsca zamieszkania ukrywających się rodziców (Kossaka, Zygmuntowska?) , oraz Brajerowskiej. Popuszczając nieco wodze wyobraźni można pomyśleć, że Lem wracając z roboty (a jeśli tam początkowo pomieszkiwał, to po prostu - idąc), zachodził do rodziców, następnie mógł minąć przedwojenne mieszkanie zerkając – a co tam nowego? I dalej  - w kierunku Pohulanki, jeżeli już tam mieszkał (?), oczywiście przechodząc ulicą Batorego by przejrzeć antykwariaty, księgarnie i wypożyczalnie książek (niestety, przyzwyczaiłem się do tego pomysłu) – i dalej w Zieloną, czy Kochanowskiego, zależnie od dokładnego adresu docelowego.
Jakoś tak;

Czerwonymi kropkami zaznaczone; firma Rohstofferfassung, miejsce przebywania rodziców, Brajerowska; księgarnie na Batorego.

Z innej wspominki, wygląda, że Lem znał dość dobrze okolicznych mieszkańców – pytanie badawcze na przyszłość – kim jest Pani Staruszka piekąca naleśniki z serem i marmoladą, za którymi nasz bohater, jak sam to ujął „węszył”? 
Ale to na kiedyś, kiedyś...

[liv]

Oho, patrzę, szkicom wkrótce strzeli roczek. 
Wypadałoby może popełnić jakiś jubileuszowy wpis? Lato, wakacje, reforma oświaty...co?
- Wczesnoszkolna edukacja Stanisława?
 Jest tu trochę nieporozumień, też w literaturze fachowej, i może warto by to i owo poprostować? Zauważyliście, że dużo pisze się i mówi o czasach gimnazjalnych, a prawie nic o fundamencie edukacji - podstawówce, zwłaszcza wczesnej? Nawet nie za bardzo wiadomo, do jakiej szkoły powszechnej, bo tak one się nazywały, Lem uczęszczał, no dobra, trochę wiadomo. 
Do tego jeszcze wrócę.
Na razie uwaga pierwsza – Lem był ofiarą reformy szkolnictwa – tzw. reformy jędrzejewiczowskiej.  Trafił do pierwszego rocznika, którym zastartowała i był pierwszym jej skończonym „produktem”. Dodam, że ostatnim – pierwsze dzieci reformy (4 lata gimnazjum + 2 liceum w miejsce 8 – letnich gimnazjów) odebrały świadectwa maturalne w 1939.
Trochę naginam, pamiętając o szkolnictwie w podziemiu, wiec korekta... pierwszym i ostatnim – normalnym.

By uporządkować temat spróbuję dokonać przeglądu chronologicznego.
Spróbuję, bo są pewne niejasności. A może nie? 
1921 – Stanisław przychodzi na świat i bimba dziecięciem lat 7.
1928 – pojawia się korepetytorka panna Maria (wprawia Lema w podstawy szkolne), co można      potwierdzić cytatem z Fiałkowskiego – „Do pierwszej klasy w ogóle nie uczęszczałem, nauczycielka, panna Usarzówna, przychodziła uczyć mnie do domu. Podkochiwałem się w niej trochę. Miałem już siedem lat i byłem młodym człowiekiem zdolnym do wyższych uczuć”
1929/30 -  klasa druga 4-letniej szkoły powszechnej im. Żółkiewskiego przy ul. Krasickich.
1930/31 – klasa trzecia
1931/32 – klasa czwarta i ostatnia. W szkole powszechnej kolejna miłość . Z "WZ" – „Później kochałem się w nauczycielce ze szkoły powszechnej, nie wiem jak wyglądała, zbiła raz mego sąsiada z ławki... ukochana moja wytrzepywała mu ze spodenek chmury kurzu. Nawet nie pisnął...” i w innym wywiadzie (Fiałkowski) Ja jednak nigdy nie byłem bity... – niezły przyczynek do analiz freudowskich. Do wczesnoedukujących  miłości jeszcze wrócę – ze szczegółami, niestety, bez zdjęć

1932/33 – w tym roku szkolnym Lem trafia do gimnazjum (Szajnochy), jednocześnie zaczyna się reforma, tym niemniej Stanisław idzie do pierwszej klasy w starym 8-letnim systemie. Tu warto zauważyć, że w tym systemie Lem szkoły by przed wojną nie skończył. Reforma odjęła roczek, jak się okazało, dość kluczowy dla Lema i nie tylko

1933/34 – miast do klasy drugiej trafia znów do pierwszej, ale w nowym 4-letnim systemie. Tu stosowny cytat z Wysokiego Zamku „ Dokonywano na mnie eksperymentów. Wstąpiłem do pierwszej klasy starego gimnazjum, w roku bodajże 1932, i kołnierz zapinany pod szyją na haftki ozdobiłem jednym paskiem srebrnym, do którego miały przyłączać się następne, aż w piątej klasie srebro ustąpić winno było złotu. Ale z drugiej klasy przeszedłem na powrót do pierwszej nowego typu.”
1934/35 – w końcu klasa druga
1935/36 – klasa trzecia
1936/37 – klasa czwarta i ostatnia.
1937/38 – pierwsza klasa liceum
1938/39 – druga klasa liceum i matura w maju.
Pierwsi absolwenci zreformowanego systemu otrzymali świadectwa dojrzałości na koniec roku szkolnego 1938/1939. Zapewne w czerwcu, najpóźniej lipcu.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Reforma_j%C4%99drzejewiczowska
Uff..chyba się udało i ...wszystko pasuje?
zatem cdn.

[liv]

Lem wczesnoszkolny - dokończenie
Przejdźmy do szczegółów. Wpierw owa  guwernantka – panna Maria Usarz.

Urodzona w 1899 roku, a więc 29-letnia w czasie pracy z Stasiem. W zawodzie, wtedy, od 9 lat, narodowość polska, wyznanie rzymskokatolickie, samotna (zapewne panna), kurs kwalifikacyjny (ciut lepiej od nagiej matury)... wymiar etatu, ale to chyba nas interesuje mniej.
 Ponieważ źródło jest z 1926 roku pewności nie ma, jednak z dużym prawdopodobieństwem można napisać, że dochodząca do Stasia guwernantka, zasadniczo pracowała w Szkole Powszechnej im. Czackiego na ulicy Alembeków 11.
To tylko kawałek dalej za Brajerowską, która akurat po drodze ze Stryjskiej. Gdyby ktoś chciał pannę Usarzównę odwiedzić – proszę bardzo, dokładniej  – ulica Stryjska 64.
Choć raczej już tam nie mieszka. 
 To dość daleko od miejsca pracy, niemal przy znanej nam Rogatce Stryjskiej i kawiarni Ruckiego – może zresztą tam Lemowie ją spotkali i się zaznajomili? W wolnych dniach podawała by piwo u Ruckiego?
Celem dorobienia do kiepskiej pensji?
Wyobrażam sobie, że samotnej kobiecie niełatwo było utrzymać się we Lwowie. Zapewne dojeżdżała do pracy tramwajem?
10-siątką?
 Wsiadała przy Targach Wschodnich i :
10. Rogatka Zamarstynowska – rogatka Stryjska od ul. Ogrodnickiej ulicami: Zamarstynowską, pl. Misjonarskim, Słoneczną, Szpitalną, pl. Gołuchowskich, Legionów (Hetmańską), pl. Mariackim, pl. Halickim, Batorego, Piłsudskiego, Zyblikiewicza, pl. Bolesława Prusa, św. Zofii, Ponińskiego, pl. Targów Wschodnich, Kozielnicką do ul. Stryjskiej.
wysiadała na Szpitalnej, a to już przy Alembeków. Spacerem naprawdę byłaby spora wyprawa.
Tyle o pannie Marii, dodam, że adres z 1935, wciąż z nazwiskiem rodowym.

Roczek z guwernantką minął jak strzelił – czas do prawdziwej szkoły.
Chyba rodzice pilnowali, by Staś nie przemęczył kończyn dolnych, gdyż szkoła powszechna do której został wysłany, dosłownie dwa kroki od domu.
Był z jej ustaleniem pewien kłopot, ale choćby w niedawno likowanym wywiadzie Lemowi jakby się wypsło, że ona Żółkiewskiego. W tym wywiadzie:
https://ninateka.pl/audio/stanislaw-lem-zapiski-ze-wspolczesnosci-1-5
Zresztą też u Fiałkowskiego.
 Spowodowało to, że niektórzy badacze życiorysu Lema namierzyli ową szkołę na ulicy Podwalnej. Sęk w tym, że szkoła taka owszem istniała,  z tymże patronem - też prawda  – ale to była filia gimnazjum im. St. Żółkiewskiego.
Tu sam Lem się pomylił opowiadając, że z niemieckiej gazety dowiedział się o przewodnikach pokazujących rzeczoną szkołę, zapewne chodziło o jego dawne gimnazjum, obecną ósemkę.
Z wycinka tego dowiedziałem się też, że moja Szkoła Powszechna imienia Żółkiewskiego nosi dzisiaj numer ósmy ... i dalej o pacach na tyłek w wykonaniu ukochanej  (Fiałkowski).
   Szkoły powszechnej raczej nikt nie pokazuje do teraz i mam wrażenie, że nikt jeszcze nie ustalił jej lokalizacji, a to dlatego, iż od dawna jej nie ma  –  pod tą nazwą kryło się 6 sal wynajmowanych w kamienicy.
Pewnie cały parter lub może piętro?
Zerknijmy
Wiadomy Yes plus bururum burum burum

Mapka z położeniem względem mieszkania na Brajerowskiej.

Niebieskie z kropką to ta kamienica.
Dziś wygląda tak
Odszyfrowuję:
4-klasowa XLII Szkoła Powszechna, z polskim językiem nauczania, męska, im. St. Żółkiewskiego ul.  Krasickich 12 (obecnie ul. Ohijenki 12) budynek najęty, murowany; ilość sal 6.
Dalej wymienieni nauczyciele, jak widać szkołę obsługiwała ich piątka. Całością zapewne kierowała Helena Romańska,  rocznik 1880, początek pracy w zawodzie 1902 etc. Wszyscy rpz (wyznanie rzymsko-katolickie, narodowość polska, zamężne/żonaci). Kwalifikacje zawodowe kadry... na oko średnie. Po maturze, ale bez studiów.
I teraz, w którejż to nauczycielce, że tak niepoprawnie pomyślę, zabujał się Lem?
Która tak biła, że aż kurz?
Znów niepoprawnie obstawię – w Kazimierze Łanowej, bo... najmłodsza?
Jednak, dowodów brak.
That's All Folks 
Szkicom przydałby się spis treści, bo coraz bardziej groch z kapustą.

[Stanisław Remuszko]

Z przyjemnością poczytywuję Twoje "Szkice...". To dla  mnie bardzo ciekawa lektura. Proszę o więcej.

R.

[Asen]

Similarly, a huge number of Jews were observed in the Berlin-based firm of Schwartz, located on the St. Martin street, in the "Rohstofferfussung" company (garbage collection), owned by Victor Kremin and others.
(translator: Podobnie ogromną liczbę Żydów zaobserwowano w berlińskiej firmie Schwartz, zlokalizowanej przy ulicy St. Martin, w firmie „Rohstofferfussung” (wywóz śmieci), której właścicielem jest Victor Kremin i inni. ) źródło i dłuższy fragment: https://www.jewishgen.org/yizkor/lviv/lvi593.html
-------------------------------------------
idąc tropem Victora Kremina: (źródło: https://kollublin.wordpress.com/2011/10/06/viktor-kremin-a-schindler-in-lublin-brigitte-waks/

(translator: Firma Viktora Kremina wywłaszczyła żydowskie firmy z dzielnic Radomia, Lublina i Galicji, które specjalizowały się w zbiorze szkła, żelaza, papieru i szmat. Miał monopol na recykling wszystkich tych odpadów przemysłowych. Utrzymywał byłych żydowskich właścicieli i ich pracowników na miejscu, aby skorzystać z ich wiedzy i doświadczenia w procesie recyklingu. W rezultacie wielu pracowników tymczasowo uratowano przed deportacją.
Według zeznań Ireny Gewerc-Gottlieb, Kremin zarządza 3 zakładami recyklingu i ponownego wykorzystania na Lubelszczyźnie. Pierwszy znajdował się przy ulicy Kalinowszczyzna i przetwarzał zużyte tkaniny i odzież. Druga, przy ulicy Pierswego Maja, była fabryką recyklingu żelaza, której właścicielem był ojciec Ireny Gewerc, a trzecią w Zamocu, specjalizującą się w recyklingu szkła. Musimy także dodać fabrykę przy ulicy Floriańskiej, o której mowa w zeznaniu Esther Arenzon.
Viktor Kremin udał się również do Lwowa po zajęciu miasta przez Niemców w czerwcu 1941 r.
Sophie Kimelman-Rosen, inna ocalała, zeznała, że ​​wiosną 1942 r. Wraz z rodzicami zarejestrowała się w zakładzie recyklingu należącym do Viktora Kremina we Lwowie. Otrzymali zezwolenie na pracę, z zastrzeżeniem, że byli „pracownikami kluczowymi dla gospodarki”. Pracowała tam wraz z ojcem i innymi dziewczynkami w jej wieku. Dzięki temu zezwoleniu uniknęła deportacji i kilku napadów SS w sierpniu 1942 r. Pracowała tam do wiosny 1943 r. Pewnego dnia, ostrzegając przed nadchodzącą likwidacją, opuściła getto, jak zawsze, dzięki pozwoleniu na pracę, ale zamiast iść do pracy, zdjęła opaskę z gwiazdą żydowską i wrócił do swojego dawnego mieszkania i ukrył się w kryjówce, którą przygotowali z pomocą oficera Wehrmachtu, któremu „oddali” swoje mieszkanie. )

[liv]

Z przyjemnością poczytywuję Twoje "Szkice...". To dla  mnie bardzo ciekawa lektura. Proszę o więcej.
R.

Dzięki za dobre słowo 
Jak  się coś wykluje, to będzie więcej, na razie zamykam sezon spisem treści, gdyż zerknąłem na całość i ciężko się połapać.


SPIS TREŚCI

strona 1.
- Wstęp
- sprawa kamienicy Lehmów na Owocowej 6
- Mojżesz Lehm
- Benjamin Lehm
- Herman/Hersh Lehm
- kwestia daty śmierci dziadków Stanisława - Hermana i Sary
- Herman II,  korekta

Strona 2
- Abraham vel Adolf Lehm
- Józef Lehm
- rodzina Barbary Leśniak- Lem w czasach wojny
- drzewo genealogiczne Lehmów (grafika)
- ciotki Stanisława ( Chaja, Berta, Anna)
- ulubiony wujek Frojem, czyli Fryderyk Lehm

strona 3
- Fryderyk c.d.
- Berta II i jej wnuki - wspomniani w Wysokim Zamku kuzyni Mietek i Stefan (Koronczewski); Hemar i Maria Hescheles
- drzewo genealogiczne i związki Hescheles – Lehm  (grafika)
- zawiłe dzieje Stefana Koronczewskiego
- wycieczka do ogródka Ruckiego. Próba urealnienia opowieści z Wysokiego Zamku.
- Stanisław Lem i Stanisław Ulam – w związku ze związkiem...
- okolice ogródków Ruckiego, a opisy miejsc w Czasie Nieutraconym. Hipotezka.
- Lem i książki podczas okupacji. Próba lokalizacji miejsc ukrywania się (Podłuscy i Kozłowscy)

strona 4
- lokalizacja firmy Rohstofferfassung
- wczesnoszkolna edukacja Lema (szkoła powszechna i gimnazjum)

[maziek]

Doktoracik się robi na naszych głazach, chyba, że kolega posiada, to już zhabilitować się wypada .

[liv]

Widzisz coś narobił? Jednym, nieopatrznie rzuconym pytaniem? 
Z doktoracikiem może być problem, bo liv nie ma nawet matury. Chyba poślę go do szkoły..jako "opiekun prawny".
Jak myślisz, awatar może zostać uczniem i studentem?
Niby są już placówki czysto on-line, ale trzeba by załatwić datę urodzenia, rodziców, pesel... płeć ustalę na końcu jak już będzie widać co ulepione.
No, będzie trochę zachodu 

[maziek]

Myślę, że jak się zakręcisz to przybiją mu honoriskauzę, to miniecie te biurokratyczne rafy

[liv]

Ech, trochę mnie tu nie było, co niedyskretnie podpowiada czerwony komunikator, fakt - wtedy lato 2020, a teraz trzaskająca zima 21. No, ale mrozik gorszy, podobnież podobny był 2 czy 3 lata...a może zim?..temu.
Kompromisowo - roków.
Ale do rzeczy.
Znalazłem fajne miejsce na letni wypoczynek. w okolicach Krakowa. Ciekawe czy ktoś już był? - tutaj
http://www.ekosamotnia.com/
Powód dla którego podsuwam ów folder (ba, tanio nie jest), ten
Założenie parkowo- willowe Ekosamotnia w latach powojennych było miejscem pracy twórczej wielu artystów. U Heleny i Romana Husarskich bywali często i tworzyli tacy artyści jak Stanisław Lem, Zofia Puget, Andrzej Bursa, Witold Cęckiewicz, Wiktor Zin i wielu innych.
http://www.ekosamotnia.com/sztuka

Garść szczegółów
Temat "Przegorzały" pojawia się w wpisie do dziennik J.J. Szczepańskiego z 31 stycznia 1953.
Krótki, to zacytuję
"W ubiegła niedzielę byłem z Lemem  w Przegorzałach u Hussarskich. Jeździliśmy skikjoringiem, a potem Lem czytał sztukę kukiełkową, którą razem z H.napisali. bardzo dowcipna i dobra."
W przypisie do tego fragmentu jest informacja, że Lem wykorzystał pejzaż Przegorzał w "Szpitalu przemienienia". Bez żadnych konkretów, co z kolej obudziło we mnie...no wiecie 
Stad poszperałem i ... nieco więcej informacji.

Roman, który w tym czasie szukał własnej drogi artystycznego spełnienia, oprócz pracy nad rzeźbami pisał również prozę oraz poezję. Dzięki nim stał się członkiem Związku Literatów Polskich. Tam Husarscy poznali między innymi Stanisława Lema. Szukający w Krakowie namiastki ukochanego Lwowa Lem głęboko związał się z rodziną Husarskich, a przyjaźń ta zaowocowała nawet wspólnymi dziełami jak sztuką „Jacht Paradise” czy groteskowo-prześmiewczym „Korzenie. Drrama wieloaktowe” o czasach głębokiego stalinizmu.
i
Dowodem zażyłości Lema z małżeństwem Husarskich był również wspólnie hodowany pies rasy łajka syberyjska o imieniu Tajga, który na stałe mieszkał w krakowskim gospodarstwie. Ślady pobytów Lema w domu Heleny i Romana można również odnaleźć w opisach przyrody zawartych w „Astronautach”, czy niemal w całości pisanym w Przegorzałach „Szpitalu Przemienienia”.
No i ten dowód
Dowodem na siłę oddziaływania przegorzalskiej samotni (dzisiejszej Ekosamotni) jest przypisywany przez badaczy literatury szkic tego pejzażu w „Szpitalu przemienienia” Stanisława Lema:
„W długie kotliny między pagórami, spokojnymi jak grzbiety śpiących zwierząt, wpływała wełnista mgła; czarne krechy gałęzi roztapiały się w jej przyborze. Tu i ówdzie, jakby pędzel potknął się w ruchu, ciemniały za mgłą nieregularne, kanciaste plamy”.
Hmm... 
Obejrzyjcie sami
http://www.malopolska24.pl/index.php/2013/11/ceramiczna-samotnia-w-sercu-krakowa/

[olkapolka]

Noo..ładnieładnie - jakaś miesięcznica?
https://forum.lem.pl/index.php?topic=600.msg85874#msg85874

Rodzina Burtanów...by się pozbyła - albo od strony żony H.?

[liv]

Noo..ładnieładnie - jakaś miesięcznica?
https://forum.lem.pl/index.php?topic=600.105

Patrz Pani, gdybym tam zerknął, byłbym poczekał te 3 dni  Swoja drogą, ciekawe co tam mają z dawnych lat - biurko, krzesło, okno przez które patrzył szukając inspiracji, ulubiony kubek Lema? A jak nie mają, to szybciutko powinni postarać się. 

Rodzina Burtanów...by się pozbyła - albo od strony żony H.?

A pozbyli się? 
Poniżej więcej psich info
Na przełomie lat 40. i 50. Stanisław Lem został obdarowany przez Helenę psem rasy łajka o imieniu Sybir. Matka Sybira, Tajga, była zaś ulubienicą Heleny. A Roman Husarski na każdy temat rysował karykatury.

https://www.slideshare.net/mik_krakow/samotnia-dawna-pracownia-ceramiczna-h-i-r-husarskich-w-krakowie-kawa-ziemi-i-dom-wystawa
Kurczaki, skoro on/oni tyle tych karykatur produkowali, to może i Stanisław gdzieś uwieczniony?

[olkapolka]

Rodzina Burtanów...by się pozbyła - albo od strony żony H.?

A pozbyli się? 

Nie, sięgnęłam po knigę i to żona Hussarskiego była "Haliną z Burtanów".

Ale teraz wymyśl jak to się ma do drzewa genealogicznego;)
Znajdziesz wspólnych przodków Hussarskich i Lema?
(to takie wyzwanie;))

[lemolog]

... przyjaźń ta zaowocowała nawet wspólnymi dziełami jak sztuką „Jacht Paradise” czy groteskowo-prześmiewczym „Korzenie. Drrama wieloaktowe” o czasach głębokiego stalinizmu.

Jeszcze to: Lem S., Hussarski R.  Licentia poetica, czyli kilka słów o przekładach wierszy Garcia Lorki. – Nowa Kultura (W.), 1952, nr 21, s.5.

UPD. O "Jacht Paradise":

Hussarski R., Lem S., Od autorów / W: Program "Jacht Paradise". – Opole: Państwowy Teatr Ziemi Opolskiej, 1951, s.4.

Hussarski R., Lem S., O sztuce / W: Teatr Współczesny. Program [Jacht "Paradise"]. – Szczecin: Państwowe Teatry Dramatyczne w Szczecinie, 1952, nr 6, s.3-5,8-9 [z foto R.Hussarskiego i S.Lema].

[liv]

Nie, sięgnęłam po knigę i to żona Hussarskiego była "Haliną z Burtanów".

No, Halina. (1922 - 2009)
Po mężu Hussarska. Ale czy H. przejęli chałupę, czy tylko tam gośćmi? Nie wiem. Może ona wciąż, już jako Hotel, rodziny Burtanów?

Ale teraz wymyśl jak to się ma do drzewa genealogicznego;)
Znajdziesz wspólnych przodków Hussarskich i Lema?
(to takie wyzwanie;))

Ani mi się śni 
No, ostatecznie... wspólny pies, może być?
Sybir Lem, syn Tajgi Hussarskiej de domo Burtan.

... przyjaźń ta zaowocowała nawet wspólnymi dziełami jak sztuką „Jacht Paradise” czy groteskowo-prześmiewczym „Korzenie. Drrama wieloaktowe” o czasach głębokiego stalinizmu.

Jeszcze to: Lem S., Hussarski R.  Licentia poetica, czyli kilka słów o przekładach wierszy Garcia Lorki. – Nowa Kultura (W.), 1952, nr 21, s.5.

UPD. O "Jacht Paradise":

Hussarski R., Lem S., Od autorów / W: Program "Jacht Paradise". – Opole: Państwowy Teatr Ziemi Opolskiej, 1951, s.4.

Hussarski R., Lem S., O sztuce / W: Teatr Współczesny. Program [Jacht "Paradise"]. – Szczecin: Państwowe Teatry Dramatyczne w Szczecinie, 1952, nr 6, s.3-5,8-9 [z foto R.Hussarskiego i S.Lema].

To fest imprezy musiały tam bywać  Trzeba się będzie  kiedyś tam wybrać.
......................
edyta
Sam Lem wspomina u Fiałkowskiego, że dom został w części upaństwowiony
W Krakowie wpadłem też – sam nie wiem jak – w towarzystwo plastyków. To był przede wszystkim Romek Husarski i jego przyszła żona Hala Burtan ze znanego krakowskiego rodu, ojciec jej był właścicielem fabryki porcelany w Ćmielowie; także Zosia Puget. Romek mieszkał na Łobzowskiej, a Burtanowie mieli w Przegorzałach dom, którego większą część zabrało państwo. Romek z Halą urządzili tam pracownię i rzeźbili jak szaleni, prawie wyłącznie dla kościołów. Oboje, zwłaszcza Hala, pisali też wiersze, które drukował im – jak i mnie – „Tygodnik”.

Pracownia była na piętrze; kiedyś Romek wykonał tam wielką gipsową figurę Chrystusa z rozpostartymi rękami, po czym się okazało, że nie ma takiej siły, by tego Chrystusa z pracowni wydobyć. A kiedy wreszcie się udało – spadliśmy ze schodów razem z figurą, która się oczywiście połamała. […] W Przegorzałach był piękny, wielki, stary sad z jabłoniami, które – robiąc bokami – wciąż rodziły mnóstwo jabłek. W sezonie spędzałem na nich wiele czasu, niby małpa, i wracałem objedzony do nieprzytomności. Od północy sad Burtanów graniczy z Lasem Wolskim, gdzie jest krakowski zwierzyniec. Chodziliśmy tam, by dla matki Romka Husarskiego zbierać owłosienie z liniejących żubrów, a ona robiła z niego swetry.