Hasając w wolnych chwilach po portalu, przeczytałem wątek pana Kagana:
http://forum.lem.pl/index.php?topic=349.0i ze swej strony zgadzam się z większością sądów zawartych w pierwszym i drugim akapicie inicjującej wypowiedzi z 7 maja 2006. Sam też miałem zaszczyt mieć z Mistrzem na pieńku [szczegółowy tekst
Moja przygoda z Lemem rozesłałem w minionym stuleciu do kilkudziesięciu znajomych (zwłaszcza pana Lema)], i wtedy pan Bereś nawet napisał do mnie
Witamy w klubie! - a z jego listu wynikało mniej więcej to, co pan Kagan wyjawił w akapicie pierwszym.
Sumując, znałem tylko dwóch ludzi o tak olbrzymim i tak tkliwym gruczole miłości własnej: pana Stanisława Lema oraz pana Adama Michnika. Gdy o mnie idzie, w odróżnieniu od panów Rottensteinera i Kandela pożarłem się z Mistrzem nie o forsę, tylko o godność.
W ważnej (dla mnie) książczynie piszę przynajmniej dwakroć o panu Lemie. Raz, cytując go na stronie 79:
...To Pan jesteś większy kozak, niż myślałem, skoro rzucił się Pan z luksusowego pokładu "Gazety Wyborczej" w odmęty dziennikarskiego bezrobocia..., i drugi raz, obszerniej, kawałek dalej (na temat sknerstwa, harpagoństwa, dusigroszostwa i węża kieszeniowego).
Stanisław Remuszko