Wiadomości

9361

DyLEMaty / Odp: Właśnie (lub dawniej) przeczytałem...

« dnia: Września 16, 2015, 12:29:48 am »

Bardzo lipne to zestawienie. Jak zwykle sztaby przygotowują się do wygrania poprzedniej wojny, w tym wypadku nawet nie poprzedniej, tylko drugiej światowej.

No, dobra. Do podobnie zatytułowanego dzieła Mistrza też się nie umywa. Ale sam fakt, że dożyliśmy chwili, gdy zestawienia takie nie są SF...

9362

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 15, 2015, 11:17:00 pm »

Patrząc na to kto jest w zarządzie stowarzyszenia, do którego Euroislam należy (i wyraźnie jest z tego zarządu najstarszy i najbardziej doświadczony)...
http://www.euroislam.pl/index.php/stowarzyszenie/zarzad/

W sumie to kwestia semantyki.

9363

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 15, 2015, 11:01:57 pm »

Nie powiesz, że tak trudno kliknąć i przejść do majnsajta .

Ale wolałem zlinkować poszczególne teksty, nie całą stronę, świadomie. Uważam, bowiem, że popełniany tam bywa pewien błąd. B. słuszna krytyka ciemnych stron islamu, procesów imigracyjnych itp. (uważam, że takie teksty mają dużą rację bytu, nawet jeśli bywają stronnicze, bo zwracają uwagę na pewne niebezpieczne zjawiska) bywa tam, bowiem, mieszana z frazeologią nazbyt już agresywną (acz i tak jeszcze odległą od różnych obecnych w Sieci pomyj) i negacją nazbyt już całościową (sensowniejsze - IMHO - byłoby działanie na rzecz tego islamskiego Oświecenia, co się nie odbyło, zamiast tak radykalnego negowania islamu, mimo jego zauważalnych krwawych i żałosnych stron).

9364

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 15, 2015, 09:27:22 pm »

opinie faktycznego założyciela imperium Agory (ksywa - Larry):

To parę zlinkuję tekstów z jego strony (głosy z Niemiec, z Izraela - specjalnie dla Ciebie, liv - i z kręgu rodzimych muzułmanów):
http://www.euroislam.pl/index.php/2015/09/kabaret-zielony-balonik/
http://www.euroislam.pl/index.php/2015/09/polski-imam-o-kryzysie-imigracyjnym-i-nie-tylko/
http://www.euroislam.pl/index.php/2015/09/wyzwanie-dla-europy-jak-zapobiec-wpuszczeniu-ekstremistow-islamskich-razem-z-ich-ofiarami/

9365

DyLEMaty / Odp: Właśnie (lub dawniej) przeczytałem...

« dnia: Września 15, 2015, 01:18:13 pm »

Zgadzam się, bo wszechwiedzący jest tylko demon drugiego rodzaju.

Tymczasem właśnie przeczytałem "Weapon Systems of the Twenty First Century":
http://www.businessinsider.com/21st-century-game-changing-weapons-2015-5

A zaraz potem rozważania o w/w demonie:
http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,5341

9366

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 14, 2015, 02:11:02 pm »

Apropośnie...

1.

ostatnie decyzje kanclerz Niemiec to /.../ efekt wylania na głowę p. kanclerz sporej ilości zimnej wody - między innymi tego, że Niemcy zdaje się przeszacowały swoje możliwości, ponadto tego, że okazało się, że społeczeństwo niemieckie nie jest aż tak optymistycznie nastawione i p. kanclerz zaczęło otwarcie wygwizdywać itd. Jest to więc mocna korekta początkowych założeń - tych dosłownie sprzed kilku dni.

http://www.tvn24.pl/niemieckie-media-merkel-przyznaje-sie-do-bledu-ws-uchodzcow,577017,s.html

2.

Jedno co mi się wydaje pewne, tak na marginesie, to że Tusk się skończył. Lepiej mu było podać się do dymisji.

http://www.wprost.pl/ar/511508/Pryska-mit-Tuska-Zdaniem-ekspertow-wroci-dokraju-szybciej-niz-sadzono/

ps. I taka ciekawostka:
http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,18811570,jan-t-gross-ostro-postawie-polakow-ws-uchodzcow-to-ohydne.html

9367

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 13, 2015, 10:47:42 pm »

http://wyborcza.pl/1,75478,18811060,trzaskowski-polska-moze-przyjac-wiecej-uchodzcow-ale-mamy.html

A tam czytamy: "Polska może przyjąć więcej uchodźców. Ale mamy trzy warunki
Zależy nam na: uszczelnieniu granic zewnętrznych UE, jasnym rozróżnieniu imigrantów ekonomicznych i uchodźców oraz możliwości weryfikacji uchodźców pod kątem bezpieczeństwa"

Co tu więcej dodać?

9368

Hyde Park / Odp: Teraz to już jestem bardzo wstrząśnięty...

« dnia: Września 13, 2015, 08:25:04 pm »

Co by nie gadać, szczęka mi do kolan poszła i na miejsce wrócić nie może:
http://www.bbc.com/news/world-europe-30811462

Pisałem coś o obozach przejściowych, ale nie to miałem na myśli...

9369

DyLEMaty / Odp: Właśnie (lub dawniej) przeczytałem...

« dnia: Września 13, 2015, 08:04:44 pm »

Trza było na chronocykl wsiąść i coś mu na nogę upuścić (albo po prostu na nodze jego wyhamować). Jak by od tego nie omdlał, to byś dopiero ludzki głos Wielkiego Alberta usłyszał, a może by i smyczek od tych jego skrzypiec był w użyciu .

9370

Lemosfera / Odp: Lemoniada 2015

« dnia: Września 13, 2015, 08:00:49 pm »

A potem zrobi się - w sprawie tego kataru - śledztwo...

9371

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 13, 2015, 09:28:19 am »

wiesiol, jak mnie tak chwalisz, to zaczynam się zastanawiać czy jakiejś grubszej bzdury nie palnąłem .

Ale serio... Zaczynam sądzić, że najbardziej pragmatycznie w kwestii muzulmańskich imigrantów (bo sprawa ta łączona jest zwykle z obecną sprawą uchodźców, nawet ja się rozpędziłem i napisałem w poprzednim poście o "imigrantach", a o obecną falę uchodźców mi szło) wypowiadają się sami imigranci/imigrantów potomkowie, tyle, że ci porządnie zasymilowani.

Wspominałem już o mer-senator Ghali (co ciekawe nie jest to nijaka "neonazistka" od Le Pen, a socjalistka):
http://en.wikipedia.org/wiki/Samia_Ghali

Można też wymienić burmistrza Rotterdamu (i byłego holenderskiego prawie-ministra^*) - z urodzenia Marokańczyka, z wyznania sunnitę, z poglądów - znowu - socjaldemokratę:
http://en.wikipedia.org/wiki/Ahmed_Aboutaleb
Który b. ostro zwrócił się się do współwyznawców nie szanujących europejskich wartości:
http://www.tvp.info/18437089/burmistrz-rotterdamu-do-muzulmanow-mozecie-spakowac-walizki-i-wyp

Czy brytyjską minister (i lady) o pakistańskich korzeniach Sayeedę Warsi (to, dla odmiany, konserwatystka):
http://pl.wikipedia.org/wiki/Sayeeda_Warsi
Która miała pozytywny wkład w zajęcie się sprawą gangu, pakistańskich również, gwałcicieli:
http://www.polskatimes.pl/artykul/3556157,wlk-brytania-pakistanski-gang-przez-lata-gwalcil-dzieci-w-rotherham-wladze-dlugo-byly-bierne,id,t.html

Mam zresztą wrażenie, że ludziom takiego pochodzenia łatwiej jakoś - w powyższej sprawie - meandrować pomiędzy Scyllą pełnej dobrotliwej przesady naiwnej oględności, a Charybdą prymitywnych uprzedzeń... Tym bardziej, że 1. znają sprawy od podszewki, 2. posądzenie o rasizm im nie grozi...

* konkretnie sekretarza stanu, z tym, że w Holandii oznacza to trochę co innego niż u nas - u nas jest to względnie wysoki urzędnik ministerstwa, tam taki jakby członek Rady Ministrów drugiej kategorii (za minionego systemu mawiało się zastępca członka, jeden z nich zwał się Paluch, Zygmunt zresztą)...

9372

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 12, 2015, 10:13:50 pm »

Wiem. Uważam jednak, że warto było wrzucić fragment tego weberowskiego czytadła, by pokazać jakie treści sączy się w amerykańskie umysły nawet za pomocą czegoś pośredniego pomiędzy "Żółtymi Tygrysami" naszej młodości, a kosmicznymi harlequinami (w zasadzie mogłem dać coś nieco mniej SF, np. Clancy'ego tam podobny poziom morałów). A jednocześnie, że wciąż są to spostrzeżenia na miarę jednookich między ślepymi. Tj. konstatacje, że jak się idzie dyskutować ze zbójem lepiej mieć ze sobą solidną pałę.

Pomysłów jednak jak tej pały z sensem używać zdają się jednak nie mieć ani autorzy takich bogoojczyźnianych propagandowych czytanek, ani stojący za nimi. np. prezydenci.

Znaczy: chodzi mi o to, że myślenie "jakoś to będzie" się nie sprawdza (dowodem fiasko polityki Chamberlaine'a - no, chyba, ze to fiasko nie było, a cwane popychanie Hitlera w innym kierunku i gra na czas), ani to, co Bush wyprawiał (choć faktem jest, że imigranci z Bliskiego Wschodu nie do USA teraz prą, więc znów kto inny ryzyko ponosi). Pytaniem jest jednak, co by konkretnie czynić należało?

(Z moich intuicji: zmieść ISIS, czy jak się to teraz zwie - pytanie jednak co tę znów próżnię wypełni, bo to ścinanie łbów hydrze przypomina, tylko odrastają coraz gorsze.
Imigrantów zasię umieścić w obozach przejściowych i wpuszczać dopiero po weryfikacji kto są. Wpuszczonych zasię wziąć pod delikatną służb obserwację, na lat kilka minimum.
Choć są to dość drastyczne kroki. Zwł. drugi, bo równo w winnych i w niewinnych bije.
Tyle, że od tych podstaw do rozwiązania problemów Bliskiego Wschodu - i, szerzej, tzw. kręgu kultury islamskiej - daleko. Tu zresztą dotykamy przeklętych pytań ery postkolonialnej z gatunku: czy mamy prawo się mieszać i czy mieszanie się owo więcej złego niż dobrego nie przynosi. Inna sprawa, że są tacy, co łba sobie takimi dylematami nie zawracają.)

9373

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 12, 2015, 09:01:09 pm »

Q, Bruksela czy tym bardziej USA gotowe są z przeproszeniem posikać się w gacie z powodu jednego niewinnego istnienia, nawet niekoniecznie ludzkiego.

Tylko, że właśnie w gacie, a nie na pysk obalonego uprzednio na ziemię sprawcy (że tak trochę "Shōgunem" pojadę ), przynajmniej jeśli chodzi o Europę, w której zdaje się dominować myślenie, które pozwolę sobie zilustrować fragmentem pewnej znanej (acz tandetnej - o kosmicznych feudałach rzecz jest, a w - wątłej - warstwie politycznej tendencyjnej w dodatku, w sposób zgodny z polityką amerykańskiego lobby militarnego) powieści SyFy:

"odparła z lekko ironicznym uśmieszkiem. — Czy to przypadkiem nie pan tłumaczył mi niedawno, że oficer Królewskiej Marynarki powinien znać się nie tylko na taktyce, ale również na dyplomacji?
— Święte słowa, kapitanie — rozległ się inny glos i Honor z trudem stłumiła grymas. — Chciałbym, żeby więcej oficerów Królewskiej Marynarki zdawało sobie sprawę, że dyplomacja jest znacznie ważniejsza niż taktyka czy strategia — dodał Reginald Houseman głębokim barytonem.
— Obawiam się, że nie mogę się zgodzić z pańską opinią — odparła cicho Honor, mając nadzieję, że panuje nad irytacją wywołaną bezpardonowym wtrąceniem się w jej prywatną rozmowę. — Z punktu widzenia Królewskiej Marynarki, dyplomacja jest rzeczą ważną, ale naszym zadaniem jest wkroczyć, gdy dyplomaci przestają dawać sobie radę.
— Doprawdy? — Houseman uśmiechnął się z wyższością wywołującą u Honor odruchową żądzę mordu. — Rozumiem, że wojskowym często brak czasu na studiowanie historii, ale już pewien wojskowy na długo przed zjednoczeniem Ziemi napisał, że wojna jest po prostu kontynuacją polityki przy użyciu niedyplomatycznych metod. I nadal jest to prawda.
— Jest to parafraza, a użycie słów „po prostu” znacznie spłyca sens wypowiedzi, ale w ogólnych zarysach zgadzam się, że oddaje ducha wypowiedzi generała Clausewitza. — Houseman zaskoczony zmrużył oczy, a większość obecnych umilkła i zaczęła przyglądać się Honor, czując, że nie będzie to zwykła pogawędka przy stole. — Trzeba pamiętać, że Clausewitz żył na Ziemi w epoce napoleońskiej, która doprowadziła do finalnego Wieku Zachodniego Imperializmu, a jego książka o wojnie nie dotyczy tak naprawdę polityki czy dyplomacji w innym znaczeniu niż to, że podobnie jak wojna są narzędziami państwowymi. To samo zresztą ponad dwa standardowe tysiąclecia wcześniej napisał Sun Tzu, myślę, że zna pan to nazwisko? Mimo to żaden z nich nie miał i nie ma monopolu na pomysł, nieprawdaż? Tanakow w Doktrynach Wojny twierdził podobnie, a było to, jak pan wie, w czasach, w których wynalezienie żagla Warshawskiej umożliwiło prowadzenie działań wojennych w przestrzeni. Zaś Gustaw Anderman udowodnił, w jaki sposób skutecznie połączyć środki dyplomatyczne i militarne, by się wzajemnie umacniały, kiedy zdobył New Berlin, a potem zbudował Imperium Andermańskie w szesnastym wieku. Czytał pan może jego Sternenkrieg, panie Houseman? Interesujące kompendium zawierające esencję myśli większości wcześniejszych teoretyków z kilkoma ciekawymi wnioskami autora, opartymi prawdopodobnie na jego własnych doświadczeniach jako najemnika. Uważam, że najlepsze dostępne tłumaczenie jest autorstwa admirała White Haven. Chyba się pan ze mną zgodzi?
Po czym z uprzejmym uśmiechem umilkła, czekając, aż coraz bardziej czerwieniejący Houseman odzyska zdolność mowy.
— Ach… nie… obawiam się, że nie czytałem — wykrztusił po chwili dyplomata.
Courvosier otarł serwetką usta, maskując szeroki uśmiech, i czekał na ciąg dalszy.
— Chodziło mi o coś innego. — Houseman nie poddawał się łatwo. — Uważam, że przy odpowiednio przeprowadzonej misji dyplomatycznej militarna strategia staje się nieważna, ponieważ przestaje istnieć groźba wojny. Rozsądni ludzie, negocjujący w dobrej wierze, zawsze osiągną sensowny kompromis. Weźmy choćby obecny problem: ani system Yeltsin, ani układ Endicott nie są na tyle atrakcyjne, czy to z uwagi na posiadane środki, czy na położenie, by przyciągnąć międzyplanetarny handel. Każdy z nich posiada jednak zamieszkałą planetę; łącznie oba systemy mają prawie dziewięć miliardów mieszkańców, a leżą w odległości dwóch dni lotu nadprzestrzennego frachtowca. Teoretycznie daje im to świetne podstawy do stworzenia lokalnego dobrobytu, a w praktyce gospodarki obu systemów znajdują się na krawędzi bankructwa. Dlatego absurdem jest, że przez tak długi czas toczą wojnę na tle jakichś bzdurnych różnic religijnych! Obie planety powinny z sobą handlować i wspierać się ekonomicznie, a nie marnować środki na wyścig zbrojeń. Kiedy ich społeczeństwa odkryją wreszcie korzyści płynące z handlu i zrozumieją, że ich dobrobyt i rozwój zależy od współpracy z drugą stroną, problem rozwiąże się sam i skończy się na potrząsa
W miarę jak mówił, wracała mu pewność siebie oraz pełen wyższości uśmieszek i ton. Honor, słuchając jego wywodu, zdołała zapanować nad sobą na tyle, by nie wgapiać się weń z niedowierzaniem, ale gdyby nie znała tak dobrze Courvosiera, doszłaby do wniosku, że ktoś nie wytłumaczył jego zastępcy, na czym polega problem, i nie zapoznał go z historią konfliktu. Pewnie, że najlepiej byłoby doprowadzić do pokoju między obiema planetami, ale informacje, które otrzymała wraz z rozkazami, potwierdzały wszystko, co usłyszała od Courvosiera, dodając tylko szczegóły. A poza tym, celem rządu Jej Królewskiej Mości i zadaniem tej misji nie było krzewienie pokoju we wszechświecie, co byłoby i tak z góry skazane na fiasko, ale zyskanie sprzymierzeńców przeciwko Haven.
— Nie przeczę, że byłoby to pożądane zakończenie, panie Houseman, ale nie widzę realnej możliwości jego zaistnienia — powiedziała po chwili.
— Doprawdy? — najeżył się Houseman.
— Walczą ze sobą od ponad sześciuset standardowych lat — zaczęła tłumaczyć łagodnie jak niezbyt rozgarniętemu dziecku. — Na dodatek wojny religijne są najmniej logiczne, za to najzacieklejsze ze wszystkich w dziejach ludzkości.
— Właśnie dlatego niezbędny jest nowy punkt widzenia nie zaangażowanej, trzeciej strony, która zdoła im to wytłumaczyć.
— Przepraszam, ale wydawało mi się dotąd, że naszym celem jest zyskanie sojusznika i utworzenie bazy floty — stwierdziła już mniej uprzejmie. — Że nie wspomnę o zapobieżeniu usadowienia się w tym rejonie Haven zamiast nas…
— Naturalnie, że to są nasze cele — odparł zniecierpliwiony. — I najlepszym sposobem ich osiągnięcia jest zlikwidowanie lokalnego konfliktu. Potencjalne zagrożenie, tak z uwagi na niestabilność sytuacji, jak i poczynania Ludowej Republiki, będzie się utrzymywać tak długo, jak długo obie planety będą wobec siebie wrogie, i nie zmienia tego żadne nasze działanie. Kiedy jednak doprowadzimy do zakończenia sporu, nie będzie ich kusiło, by zaprosić Haven do towarzystwa w celu uzyskania przewagi militarnej. Najlepszym dyplomatycznym klejem jest wspólny interes, a nie wspólny wróg — Houseman upił łyk wina. — W rzeczy samej, zainteresowanie tym obszarem jest efektem naszej własnej klęski, bo nie potrafiliśmy dotąd znaleźć takiego wspólnego interesu z Ludową Republiką Haven. Zawsze znajdzie się jakiś sposób na uniknięcie zbrojnej konfrontacji, jeśli wytrwale się go szuka, pamiętając, że na dłuższą metę przemoc niczego nie rozwiązuje. Dlatego właśnie mamy dyplomatów, kapitan Harrington i dlatego też uciekanie się do brutalnej siły jest oznaką dyplomatycznej nieudolności. Niczym więcej i niczym mniej.
Major Tomas Ramirez dowodzący kontyngentem Marines przydzielonym na krążownik przyglądał się mówiącemu najpierw z zaskoczeniem, potem z obrzydzeniem, a na końcu ze złością. Gdyby nie uspokajająca i dyskretna interwencja pierwszego mechanika, komandor porucznik Higgins, Houseman miałby pierwszy raz w życiu okazję usłyszeć w bezpośredni i zrozumiały sposób, co o jego teorii sądzą oficerowie Korpusu. Honor zauważyła całą scenkę. Całkowicie rozumiała Ramireza. Barczysty oficer miał dwanaście lat, gdy Haven podbiło Trevor Star, gdzie się urodził. Wraz z matką i siostrami uciekli do systemu Manticore przez terminal Manticore Junction w ostatnim konwoju, który wydostał się z terenu walk. Konwój zdołał odlecieć tylko dlatego, że ojciec Ramireza osłaniał jego odwrót, dowodząc resztkami systemowej floty, i zapłacił za to życiem.
— Rozumiem — mruknęła, unosząc powoli kielich i zastanawiając się, jakim cudem Courvosier był w stanie tolerować tego pompatycznego teoretyka-cymbała.
Houseman cieszył się reputacją doskonałego ekonomisty, i jeśli wziąć pod uwagę zacofanie gospodarcze Graysona, włączenie go do misji miało sens. Ale był także najczystszym, podręcznikowym przykładem teoretyka, który nosa nie wystawiał poza Kolegium Ekonomiczne Mannheim University, gdzie miał doskonale płatną posadę. Mannheim nie bez podstaw nazywano „socjalistyczną uczelnią”. Prominentny ród Housemanów osiągnął silną pozycję w dyplomacji, jego członkowie zaś byli zadeklarowanymi zwolennikami partii Liberalnej. Żaden z tych powodów nie wpływał korzystnie na jej nastawienie do rozmówcy, ale dopiero uproszczona i całkowicie nieżyciowa wizja tego, jak rozwiązać konflikt między Masadą a Graysonem, była naprawdę przerażająca. Każda głupota może być groźna, a głoszona przez kogoś, kto mógł ją realizować, zawsze groźną się okazywała.
— Nie zgadzam się z pańskim rozumowaniem — powiedziała, starając się zachować spokojny i w miarę uprzejmy ton, i odstawiła kielich. — Jest ono oparte na co najmniej dwóch błędnych założeniach, co powoduje, że wnioski są równie błędne. Pierwszym jest założenie, że wszyscy negocjujący są uczciwi, a drugim, że zawsze dojdą do porozumienia w kwestii tego, co konkretnie w danej sytuacji oznacza „rozsądny kompromis”. Historia udowadnia nam, jasno i wielokrotnie, że jedno z tych założeń występuje w praktyce nader rzadko, oba naraz — prawie nigdy. Jeśli chodzi o konkretną sytuację między społecznościami obu planet, o których mowa, skoro pan po zaledwie krótkim przestudiowaniu jej dostrzega potencjalne korzyści płynące z handlu i współpracy, to przez tyle stuleci powinno stać się to oczywiste i dla nich. A nic nie wskazuje na to, by którakolwiek ze stron kiedykolwiek próbowała rozpocząć rozmowy na temat takiego rozwiązania. Świadczy to jednoznacznie o takim poziomie wrogości, w obliczu którego interesy ekonomiczne stają się nieistotne. To z kolei sugeruje z dużym prawdopodobieństwem, że to, co uważamy za racjonalne przesłanki, może nie odgrywać zbyt dużej roli w ich myśleniu czy postępowaniu. Zresztą nawet gdyby było inaczej, sytuacja łatwo może się wymknąć spod kontroli, a ludzie znajdujący się w stanie stresu znacznie szybciej popełniają błędy. I wtedy pozostają już tylko wojskowi.
— Takie „błędy”, jak to pani ujęła, często zdarzają się właśnie dlatego, że wojskowi działają zbyt szybko albo udzielają złych rad.
— Oczywiście że tak — przyznała, zaskakując go całkowicie. — Praktycznie rzecz biorąc, finalna pomyłka prawie zawsze popełniona zostaje przez kogoś w mundurze. Albo dlatego, że źle doradził on przełożonym, jeśli są stroną atakującą, albo dlatego, że za szybko kazał strzelać, jeśli zajmował pozycje obronne. Czasami mylimy się, planując coś zbyt szczegółowo i nie mogąc w realnej sytuacji uwolnić się od teorii zaplanowanej, tak jak notorycznie zdarzało się uczniom Clausewitza. Ale pamiętać trzeba, panie Houseman, że sytuacje, w których błędy militarne stają się możliwe lub nabierają decydującego znaczenia, powstają w wyniku poprzedzających je zabiegów i manewrów dyplomatycznych i politycznych. — Mówiąc to, spojrzała mu prosto w oczy.
— Doprawdy? — Houseman przyglądał się jej z mieszaniną wymuszonego podziwu i odruchowej niechęci. — W takim razie wojny są głównie winą cywilów, a nie zaś nieskalanych obrońców suwerenności paradujących w mundurach?
— Tak bym tego nie ujęła, choć brzmi to atrakcyjnie — Honor uśmiechnęła się przelotnie. — Z zasady „nieskalany” i „wojskowy” rzadko chodzą w parze. Z drugiej zaś strony, w każdym systemie sprawowania władzy, takim jak nasz, wojsko kontrolowane jest przez powołane do tego cywilne władze, a więc ostateczna odpowiedzialność za polityczne decyzje w okresach między wojnami spoczywa na nich. Nie chcę sugerować, że wszyscy ich członkowie są głupi czy niekompetentni ani też że wojskowi zawsze udzielają im najlepszych możliwych rad, ale całkowicie sprzeczne interesy rozmaitych nacji mogą i przeważnie stanowią nierozwiązywalne dylematy, niezależnie od dobrej woli obu stron. Jeżeli na dodatek któraś ze stron nie prowadzi negocjacji uczciwie, czyli z rzeczywistą wolą rozwiązania problemu w pokojowy sposób… Zresztą Clausewitz napisał także, iż z polityki rodzą się wojny, panie Houseman. Ja osobiście mam inne zdanie, uważam, że wojna może był wynikiem dyplomatycznego fiaska, ale każdy, nawet najlepszy dyplomata działa na kredyt. Prędzej czy później ktoś mniej rozsądny od niego zechce sprawdzić, co stoi za jego słowami, i jeśli okaże się, że nie jest to wystarczająca siła militarna, przegra i straci wiarygodność.
— Cóż, zadaniem tej misji jest uniknięcie takiej sytuacji, nieprawdaż? — Houseman uśmiechnął się chłodno. — Sądzę, że nie ma pani nie przeciwko uniknięciu wojny, jeśli okaże się to możliwe?
Honor ugryzła się w język i skinęła z uśmiechem głową. Nie powinna dać się sprowokować i pozwolić, by tak ją zirytował. To nie jego wina, że wychowany został w miłym, cywilizowanym i bezpiecznym społeczeństwie, co uchroniło go od kontaktu z brutalną rzeczywistością. Poza tym, misją kierował nie ten nadęty bufon, tylko Courvosier, a co do jego zdrowego rozsądku nie miała żadnych wątpliwości."

David Weber, "Honor królowej"

Znaczy: ludzie zacni, dobroduszni i napychaniem sobie głównie brzucha zajęci mniemają, czy mniemać chcą, że cały świat rozumuje równie zacnie (w sumie) co oni...

USA z kolei - jako zbiorowość - zdaje się nie mieć takich złudzeń (czego i powieścina powyższa przykładem), ale jak już się do sikania we wrażą facjatę zabierają, czynią to pod wiatr, w sposób wprost powiązany z omawianą tu bushową cechą czego efekty wyraźnie widzimy. Jak sam napisałeś:

USA w zasadzie są siła sprawczą - to w końcu Bush nie umiejąc napisać "Afganistan" po angielsku, wydał rozkaz inwazji na Irak.

9374

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 12, 2015, 05:47:56 pm »

Nie, w "poważniejszych mediach" nie ma tych obrazów. Nie ma tych obrazów na żadnym kanale TV ani w żadnej gazecie, jaką miałem w rękach. Jeśli już pojawi się jakiś obraz to na zasadzie teatralnej (sugestia).

Przypuszczam, że na tej zasadzie, że po pierwsze to (teoretycznie) na jakimś zadupiu (z punktu widzenia Brukseli, a tym bardziej USA), po drugie do hurtowej skali Hitlera ze Stalinem - przypuszczalnie - wciąż daleko (przypuszczalnie, bo los porwanych czy mających pecha pozostać na zdobytych przez islamistów terenach jest - oficjalnie - nieznany i trudny do ustalenia; zresztą faktycznie nie zawsze są mordowani - bywają "nawracani" siłą lub wypuszczani za okupem także), po trzecie Pol Pot - jak się szacuje - wybił może nawet 10 do 25 procent populacji Kambodży i sumieniem świata też to szczególnie nie wstrząsnęło...

ps. Przy czym istnieje cień nadziei, że to towarzystwo wybije się wzajemnie, bo już sobie do oczu skaczą:
http://abcnews.go.com/International/al-qaeda-leader-al-zawahiri-declares-war-isis/story?id=33656684

9375

Hyde Park / Odp: Upadek Cesarstwa Rzymskiego

« dnia: Września 11, 2015, 11:19:23 pm »

Ciekawe, czy to też jest oparte na faktach medialnych.

Wydaje się, że nie (tzn. że jest to prawda), acz mordowani są nie tylko chrześcijanie (także szyici czy jazydzi). Raport Amnesty International na ten temat:
http://www.amnesty.org/en/documents/MDE14/011/2014/en/
http://www.amnestyusa.org/news/news-item/gruesome-evidence-of-ethnic-cleansing-in-northern-iraq-as-islamic-state-moves-to-wipe-out-minorities

Donosiły też o tym raczej poważne media:
http://www.foxnews.com/opinion/2015/03/16/has-christian-holocaust-begun-when-will-west-wake-up-to-isis-threat.html

Uważam OD LAT (i głoszę, gdzie mogę), że trzeba zabijać tych, którzy chcą zabijać nas.

Cóż, jak o tym mowa, nie będę krył, że moje odczucia jeśli chodzi o to jak należy potraktować przywódców tego tzw. państwa odda chyba ten obrazek:

Zaczynam się bowiem obawiać, że tylko akt takiego barbarzyństwa może powstrzymać barbarzyństwo jeszcze gorsze...