Pokaż wiadomości
Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Tych nie omówionych jest znacznie więcej - chętnie w coś wskoczę - tylko w co?
(...)
- Eden
- Głos Pana
- Niezwyciężony
- Powrót z gwiazd
Powyższe mają swoje wątki w Akademii (nie mieszczą się na pierwszej stronie :-)).
Ale nie przez lunetę!CytujŻe jak?A co? Corconan nie podglądał swych "skrzyń"?
Gmaszo lepiej gra widok całości - czyli 15 minut. Ale wrzucam tylko część gdzie biurka strzelają szufladami.A więc to tak...nie skojarzyłabym - chyba ten MP uleciał mi z pamięci świeżej (został dziećmi na eksperymenty) - trzeba go odnowić...
W tej wspólnej wannie są splątani - obsesja z brzytwą ich łączy.Tak, brzytwa jako droga wyjścia, ucieczki...
?
to choć spekulatywnie, o "Zaczontku" , i tym, na ile nam bohater bezimienny pasuje na Tichego, którym przez chwilkę miał być.Tylko fragmentami w których Lem ucieka się do groteski? Gdzie opisuje świat jak z "Podróży.."?
Na upartego można doszukać się w nim skrzyń Corcorana.Że jak?
Chyba nie męczyć...nic mi nie przychodzi do głowy...takie biurka mrygające charakterystyczne dla rozbudowanej biurokracji...i do ustawiania petenta w roli mrówki...to co?CytujAle w filmie? wykorzystane? biurka bywały...ale żeby aż tak dosłownie - scena? Hm...Noo, właśnie - nie s-f - to filmowa groteska i nawet powiem...hmm... klasyka?..znana Tobie (jak sądzę).
I poniekąd też o Gmachu.
Jak teraz patrzę, coś łączy tę historię z "Pamiętnikiem.." , choć ona 20 lat z górką późniejsza i osadzona na innym korzeniu (bankowym)
Nie męczyć?
Skoro wspomnieliście, że "bohater" - to dla mnie wrabiają go w bohaterstwo.Tak właśnie...wrabiają go w specjalne misje...cuda wianki...a wszystko szyte sparciałą dratwą.
Aha, finał (bez użycia wstępu) wcale nie sugeruje tragicznego zakończenia.Tak, bez tego wstępu można pomyśleć, że chociaż Gmach rozkłada się wewnętrznie, to jednak wciągnął w swoje tryby jeszcze jednego eNa...nie dając mu żadnych odpowiedzi.
To jakby kumulacja i kulminacja pytań - czemu, dlaczego, co autor miał na myśli?...
Zagadka przedsylwestrowa?Zwróciłam wcześniej uwagę na ten cytat i pomyślałam o Tichym - który podróżował w prawie kamienicy - jak to kiedyś ustaliliśmy;)
Bez tekstu licho, zatem cytat... Biurko dowódcy przypomina może secesyjną kamienicę... szuflady przypominają czoła okrętowych wież działowych...
Mnie ten Bohater przypomina trochę zszulkinowego bohatera, trochę "Bohatera roku"...ale to luźne skojarzanki.CytujTutaj N. zostaje od ręki...Bohaterem. Też dwuznaczne - czy on taki bohaterski? czy tylko z racji głównej roli?Otóż - bohater, czy BOHATER? Scena z transportowanym monumentem czemuś przypomniała Birkuta.
Z zmian istotnych - zupełnie inne zakończenie.Inny cytat z Szekspira do odszyfrowania, nie ma lilijnej - zastępuje ją "duchowa pomoc, czyli spowiedź".
Zaś z drobiazgów...ale to mnie najbardziej zaskoczyło... Tekst jest niezrealizowanym scenariuszem, tymczasem jedno ujecie (pomysł) zostało sfilmowane.?
Byłbyż opisał senne majaki swe? Literacko podliftowane? Wędrówki po podświadomości?Tak, to pasuje - tylko wstęp wtedy nie pasuje...niemniej TP się nasuwa - jasne...tyle, że post factum;)
Jak Ola zauważa, narrator dochodzi do podobnego wniosku - że jest czyimś snem -
Nie były tam malowane?CytujDłonie - do protez (chociaż te nie w takim ładzie):Dłonie, niestety, skojarzyły się z filmem Poszukiwany. Poszukiwana.
Nie odmawiałbym Lemowi własnych fantazji, to faktycznie wyjątkowa scena w jego twórczości. Nabokowowa Lolita wyszła w 1955, Lem pisał o niej w 1962 w wiadomym eseju. Jeśli zaraz po lekturze, to raczej nie mogla być inspiracją. Pamiętnik skończony w 1960.Czyli nic pewnego...mógł czytać wcześniej, później opublikować recenzję...różne warianty...ale jasne - może to też być jego własna wyobraźnia (właściwie do tego się skłaniam) - zwłaszcza, że opis tej dziewczyny/dziewczynki/kobiety powraca u niego w różnych utworach...
Przypominam, że jest jeszcze wersja scenariusza filmowego, która może coś podsunąć względem interpretacji.Taaaajest!:)
UkrywanieWg mnie ukrywanie jest wtórne - pierwotne jest poszukiwanie celu (ukrywanego właśnie/mataczonego): "nie mam pojęcia dokąd się udać". Po co to wszystko? Po co Gmach? Dla Antygmachu?
Bohater uparcie i obłędnie walczy z tym, że ciągle ukrywają coś przed nim - o tym jak walczy opowiada 13 rozdziałów zasadniczej fabuły (w zasadzie od pierwszego do ostatniego zdania).
Narrator to dla mnie nadpobudliwy furiat, a czy "cel misji" jest tak dla niego ważny ? Raczej robi szamotaninę przy odkrywaniu tego co mu ukrywają - obłędny upór odkrywania praktycznie go wyniszcza.Furiat może nie, ale z resztą się zgadzam - obłędny upór.
Mam wrażenie że za dużo zwidów urojeń ma w rozdziale XIII.Jak w całym "Pamiętniku..."
Jest-nie-jest. Zależy jak spojrzeć. Nasz też jest idealnie zamknięty? Na większej przestrzeni?CytujOwszem, ale Łazienkowy - opisany przez Ciebie - reprezentuje jedno z możliwych podejść do życia/systemu. Bierność, oportunizm.Owszem, ale...
Ale przecież można rozumieć system, znać go na wylot, być znudzonym stałością i miałkością zagrywek, a jednak - nie poddawać się, buntować, szukać wyjścia/obejścia.
To też klasyka minionej epoki. Jedni byli trybikami, inni próbowali się z systemem, przeciw niemu.
System jest idealnie zamknięty i ogarnia także działania buntownicze.
Ba, bunt jest systemowi potrzebny, by się uzasadniać. W tym celu system produkuje także buntowników. Zatem walka z systemem jest elementem systemu - i to pojąwszy... co zostaje?Produkuje albo pozwala niektróym działać - w określonym (potrzebnym systemowi) zakresie. System potrzebuje buntowników by odwrócić uwagę od prawdziwych problemów.
A sama walka przeciwieństw przyda się też później.W sensie?
