A tutaj, że ten apostrof charakterystyczny dla Ukrainy i Białorusi:
w rosyjskim – do oznaczenia, że spółgłoskę i samogłoskę jotowaną wymawia się oddzielnie (w językach białoruskim i ukraińskim zastępowana przez apostrof [']);
W alfabecie ukraińskim znaku ъ brak, dlatego samogłoski jotowane е, ю, я oddziela się w razie potrzeby od spółgłoski za pomocą apostrofu:
розв’язання.W odróżnieniu od rosyjskiego, w ukraińskim brakuje czwartej jotowanej samogłoski ё, i ją zastępuje sylaba "йо":
прийом.Chyba reforma ograniczyła stosowanie, ale nie wyeliminowała go całkowicie - tego twiordego;)
Tak jest. Chyba nieprecyzyjnie się wyraziłem, gdy napisałem:
Zgodnie ze starą pisownią, wszystkie słowa zakończone na spółgłoski, miały na końcu dodatkową niemą literę ъ, nazywaną po rosyjsku "ер". Reforma przewidywała m.in. skasowanie tego absolutnie niepotrzebnego znaku...Miałem na myśli, że twardy znak, czyli "jer" został skasowany jedynie jako niepotrzebny element każdego słowa, kończącego się spółgłoską.
Nawiasem mówiąc, owo zniesienie miało też drobny plus ujemny, gdyż poszła w zapomnienie stara dobra reguła mnemotechniczna na liczbę pi:
Кто и шутя, и скоро пожелаетъ Пи узнать число – ужъ знаетъ Te znaki to była mordęga. Jak już nie było za co człeka zalufić, to za miakkij lub twiordyj znak zawsze się znalazło .
Prawdziwą mordęgą była raczej litera Ѣ, "ять". W kwestii pisowni "e" vs "Ѣ" sam diabeł złamie nogę. Gdyż nie było ściśle określonych reguł co do jej zastosowania, a ponadto do licha i trochę wyjątków z reguł. Zdaje się, sytuacja była mniej więcej taka jak w polszczyźnie z końcówkami dopełniacza liczby mnogiej rzeczowników męskich:
Jest jednak niezwykle trudno przedstawić obraz sytuacji w obrębie dopełniacza liczby mnogiej. Jan Tokarski tak opisał ten stan: Przypomina on nie tyle uporządkowany węzeł komunikacyjny, ile kłębowisko pasażerów na ruchliwym dworcu autobusowym, gdzie zagubiono rozkład jazdy. Bywalcy jeszcze jako tako sobie radzą, ale przygodni pasażerowie, szczególnie z dalszych stron, tracą głowę.http://lpj.pl/porada13.htm