Pokaż wiadomości
Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Czcigodny Nader by wychylił gdyż lubi się mądrzyć. Problem jeno, że ostatnio poza Solaris to ni hu-hu z Lema. Więc w każdej innej dyskusji "lemowej" Czcigodny Nader ani be, ani meee.chmura przeczytało cały wątek i postanowiło się podzielić opinią, że i Solaris ni hu-hu (przepraszam, nie mogłam się powstrzymać). de gustibus non est...
To było lata świetlne temu. Koncert: młody Gawliński. Jak opowiadałyśmy z koleżanką o tych latających stanikach, to każdy pytał o to samo: wy też?
Po którymś razie irytacja na ten standard mi wzrosła i wymyśliłam sobie odpowiedź - nie sądziłam, że jeszcze kiedyś się przyda - here you are: nie, ja przyszłam od razu bez
Na koncert Shakiry też poszedłem bez... 
Raczej rozmowa weszła już na taki poziom subiektywności i abstrakcji, że niczego nie da się dodać:)
Bo jak wytłumaczyć, że coś się komuś wydaje bardziejsze?
To co? Może wychylisz swój Nader Czcigodny nos poza wątek: solaris?
Zabieg koloryzujący nie przekonał, ale gdzieś te quoty się pokolorowały;)
Raczej w ogóle, niż minimalnie. Gdyby Lem przedstawił w konkretny, rzeczowy sposób te problemy w rozwikłaniu tajemnicy "fantomów" byłoby to i ciekawsze i zdecydowanie spójniejszę niż ukazywanie naukowców ( w domyślności mądrych ludzi, bo na tak ważną placówkę naukową nie wysyła się idiotów) których jedynym zajęciem są samobójstwa i chowanie się po kątach.
Z każdego człowieka, bez względu na jego "naukowość", można zrobić idiotę i wariata, i psychopatę, i kanibala - trzeba go tylko trochę potrzymać w opresyjnych i niezrozumiałych dla niego warunkach, a zacznie wyczyniać rzeczy, o jakie w normalnej sytuacji nikt by go nie podejrzewał.
W pewien sposób badali samodzielnie i na ile mogli, minimalnie ten temat poruszali.
A kwestia murzynki i innych fantomów nie jest określona dokładnie co chyba lepiej wyszło niż gdyby Lem miał coś gotowego podać na tacy. Gibarian mógł na przykład kiedyś zamordować tę kobietę z zimną krwią. Poważny naukowiec, mający autorytet na całym świecie, z wielką misją do spełnienia na stacji Solaris... i z sekretną przeszłością, która to wszystko przekreśla. To była zbrodnia doskonała, a jednak Ocean ucieleśnił i ukazał ją teraz. Wystarczy by Snaut, Sartorius czy Kelvin powiązali fakty z przeszłości i Gibarian na zawsze zostanie pogrążony. Nie wytrzymał tej presji, przez myśl mu nie przeszło badanie tej murzynki - pamiętał ją aż za dobrze (poza stopami) - ani tym bardziej ukazywanie jej komukolwiek... To tylko ad hoc wymyślona historia, Lem pewnie wymyśliłby lepszą, ale w moim odczuciu zrobił coś jeszcze, jeszcze lepszego czyli nie dopowiedział wszystkiego
To że nie jest sytuacja określona dokładnie, to nie podanie czegoś na tacy, a niedociągnięcie fabularne. W tym akurat miejscu książki. Niedopowiedzenie, a dziury fabularne to dwie różne sprawy.Co do Kelvina zaś to sam mam mieszane uczucia. Do mnie przemawia "Cyberiada" i Klapaucjusz, który bardzo ostro wyzywa Trurla za stworzenie modelu społeczeństwa po to, żeby okrutnik Eksyliusz mógł się wyżyć. Przecież cierpiący nie jest ten, kto ci to swoje cierpienie da do potrzymania, abyś je mógł zmacać, nadgryźć i zważyć, lecz ten, kto zachowuje się jak cierpiący! Przychylając się do tego, uważam że w istocie Kelvin dokonałby zabójstwa nawet jeśli uznać, że Harey jest nienaturalna, nieludzka, nieżywa czy nierzeczywista...
Teraz celowo ja przeginam...Wg mnie Kelvin na Ziemi nie mógł znieść myśli o tym jak okropnie spaprał sprawę z Harey. Jej fantom sprawiający wszelkie pozory rzeczywistej Harey stanowił w takiej sytuacji coś absolutnie rozwalającego normalne myślenie i emocje. Jedyne co mu się udało wykombinować to, że albo Harey jest nierzeczywista, więc może zakończyć te katusze pakując ją do rakietki, albo już zupełnie zwariował... Odpowiadam więc, że nie chciał "uniknąć traumy dokonując zabójstwa". Traumę już jedną miał i w tym rzecz, że nawet cudowne pojawienie się ukochanej w jego życiu nie cofało tak naprawdę czasu ani nie pozwalało na wymazanie pamięci.
Sory, ale takie tłumaczenie się kupy nie trzyma.Na filmach czasem w wielkim wzburzeniu bohaterowie zrzucają wszystko z biurek, szafek i kanap wrzeszcząc na cały głos. Nie analizuje się czy to logiczne, rozsądne i co chcieli tym osiągnąć. Wpakowanie Harey do rakietki to był jakby ten sam odruch bezsilności, tylko wielokrotnie wzmocniony.
Spoko - masz u mnie jednego martwego smoka urojonego i dziewice prawdopodobieństwa;)
Ale wszystko w porządku? Bo najpierw stopy, teraz majtki...hmmChociaż byłam na takim koncercie co to staniki na scenę latały...ale nie wiem...nie wiem
Ba. Pewnie. Wszyscy. Jednomężnie:)
Cza mieć swoje zdanie
Wystarczyło uczęszczać do szkoły podstawowej
To ten Asnyk mimochodowo...by;)
Martusza ma wyjątkową pozycję w filmie - zaznaczoną kolorem. Kolorowa jest tylko strefa i sceny po powrocie Stalkera - kiedy ją niesie oraz ostatnia scena - z nią i szklankami.
Jej zmiana jest więc pewnym utożsamieniem ze strefą - ziszczenie życzeń Stalkera? Nie wiem. Tak sobie tylko pomyśliwam;)
Się nie wyklucza - niemniej Tarkowski jest bardziej wymagający;)
Nie masz racji w niczym co napisałeś wyżej w ogóle, a w szczególe i bardzo pobieżnie nie masz jej w tym, że w przypadku Kelvina nie mówimy o przekonaniu się osoby na jawie, że jest na jawie, tylko osoby we śnie, że jest we śnie a to istotna różnica nawet dla osób takich jak Ty, które (jeszcze) sądzą, że na jawie to na pewno sobie poradzą. Aczkolwiek nieprawdą jest, że sen to jakiś film (stwierdzenie absurdalne tylko już poprzez to, że nikt nie ładuje sobie kasety przed snem, lecz sen jest jednorazowym, autonomicznym wytworem mózgu). Ale to nie ma znaczenia w tej sprawie. Człowiek, który śni nie wie że śni i przyjmuje wszystko jako jawę. Nie więc znaczenia, czy sen jest ustalonym filmem, czy człowiek ma na ten film wpływ. Istotne jest tylko to, że umysł człowieka traktuje to jako rzeczywistość. Niewielu ludzi umie sobie zdać sprawę, że to co przeżywają to sen. Przy czym często wówczas wydaje im się, że się budzą - a tak naprawdę przeskakują do innego snu.
Choć powinienem z wdzięcznością przyjąć Twoją tezę że sen jest ustalonym filmem. Po przyjęciu tego twierdzenia jest oczywistym, że skoro w tym filmie ma się wydawać, że ma Ci się rozdwoić, to Ci się rozdwoi, a jak nie, to nie. Ale go nie przyjmuję, bo jest błędne. Nawiasem szpitale psychiatryczne pełne są osób, które mają olbrzymie problemy z odróżnieniem rzeczywistości od rojeń - wiele z nich wcześniej nie miało z tym problemu. Więc jak na początku - Kelvin, skoro przypuszczał, że właśnie zwariował, to ze względu na swoją profesję tym bardziej wiedział, że w tym stanie odróżnienie jawy od rojeń bywa niemożliwe.
przecież "stoi" napisane, że sny są przypadkowym zbiorem obrazów wygenerowanych przez mózg, a nie ładowane z kasety.
Bo jak sam piszesz; jako psycholog powinien wiedzieć, że jakiekolwiek próby sprawdzenia sen/jawa/halucynacje są skazane na niepowodzenie. Więc jeśli "wiedział" (bo psychologiem był), to po co to "robił"? Wszystko się przyśnić może. Jednak prawdopodobieństwo marzenia sennego o takiej treści jest jak 1: ( ilość atomów we Wszechświecie).Skąd ten wniosek? Nie wiem jak Ty, ale ja nie zawsze wiem, że śnię, a kiedy tego nie wiem zachowuję się "normalnie". To znaczy jak widzę drzwi, to je otwieram klamką (a nie przenikam przez nie) a jak latarka nie świeci, to sprawdzam baterie, czyli reaguję wg swojej wiedzy. Jakbym chciał sprawdzić czy jestem we śnie, to bym sobie przycisnął. Gdybym spał, to wynik niezależnie od tego jaki by był nic prawdziwego by mi nie powiedział. Mogłoby mi się przyśnić, że mi się rozdwaja, albo że mi się nie rozdwaja - ale wciąż bym spał. Mogłoby mi się nawet przyśnić, że się budzę - i co z tego? Nie ma żadnej metody aby jednoznacznie stwierdzić, że jesteś na jawie, to dość podstawowa prawda.CytujAle gdyby już się przyśniło to: nie masz wpływu na tok marzenia sennego. Nie możesz nic w nim nakazać. Czyli nakazać swoim palcom by majdrowały przy oczachZnów mogę mówić tylko za siebie, ale w moich snach mam mniej więcej taką dozę niepodległości jak w życiu realnym - na ogół mogę zrobić to co mi się podoba, jeśli nie zabrania tego "fizyka" snu. Jeśli np. w danym śnie umiem latać - to mogę sobie polatać.
), ale w życiu realnym.Słowo-klucz: "fanów", prawda? :
Bimbera.Urodziwe, po wyselekcjonowaniu przez ochroniarzy, zdejmują majtki w garderobie.Też wilgotne Skąd założenie, że nie czytałam? Film by nie przeszedł? Mylisz się;)
Twoja metaforyczność zapachniała Asnykiem:
Wy nie cofniecie życia fal!
Nic skargi nie pomogą:
Bezsilne gniewy, próżny żal!
Świat pójdzie swoją drogą!
...czyli to raczej żadna metafora i klarowne nawiązanie. To constans pokoleniowy. To pokładanie nadziei w zmianach, w młodych - z bieżącym niezrozumieniem itd.
Martuszę filmową widzę nieco inaczej niż jeno "nadzieję na przyszłość". Ona być może jest ziszczeniem życzeń stalkerowych. Mniejsza.
Mniejsza, bo tak sobie pomyślałam, że może Tarkowski zrobił dwa eSfilmy z rzędu - nieprzypadkowo.
One się łączą - poniekąd. Zresztą książki też.
Strefa to poniekąd taki ocean - który ma spełnić życzenia.
Komnata (kula książkowa) spełnia najskrytsze myśli, marzenia - wchodzącego. Ale jest wybór. Możesz wejść, możesz nie wejść.
W Solarisie nie ma wyboru - ocean wydobywa co ukryte bez zgody właściciela myśli. I to wydobywa to, co filmowy Pisarz nazywa "soczystym mięsem".
[jakoś tak: moja świadomość domaga się światowego wegetarianizmu, a podświadomość kawałka soczystego mięsa. A czego ja chcę?]
I marginesik - to ostatnie życzenie z książki Strugackich:I w filmie i w książce są tylko próby spełnienia marzeń. I tu i tu, nic z tego w sumie nie wychodzi. Mnie bardziej przekonuje przekaz w Pikniku. Według mnie jest głębszy znaczeniowo. A poza tym cała książka ma niepowtarzalny koloryt i wiele podtekstów. Mówiąc szczerze wahałbym się gdyby ktoś mnie spytał czy to jest książka z gatunku SF. Chyba bym powiedział, że nie; awanturniczo-przygodowa-tak, obyczajowa-tak, sensacyjna-tak...
SZCZĘŚCIE DLA WSZYSTKICH ZA DARMO! I NIECH NIKT NIĘ ODEJDZIE SKRZYWDZONY!
...może poprowadzić w prostej linii do tego, o czym wielokrotnie pisaliśmy przy okazji np. Wizji lokalnej, Altruizyny.
Bo niewykonalne. Dla wszystkich.
I to doskonale uchwycił Tarkowski w Stalkerze.
To nie jest film o spełnianiu marzeń i lepszej przyszłości;)
Ale oki - rozumiem awersję i nie namawiam:)
Przypadkiem tu zajrzałem.Witam w dyskusji
Ale, skoro już, to @ Liv i Maziek - :-)
Chciałbym też Autora wypowiedzi spytać o aspekt dzieło/bohomaz u impresjonistów. Mógłby Pan podać jakiś przykład (niekoniecznie linki, wystarczą nazwy obrazów/bohomazów)? Ja już sobie sam odnajdę i się przypatrzę.
vosbm
No dobra, ale co z tym naciskaniem gałki ocznej - może się przyśnić, czy nie może?Wszystko się przyśnić może. Jednak prawdopodobieństwo marzenia sennego o takiej treści jest jak 1: ( ilość atomów we Wszechświecie).
Na poczatku dolaczam sie do powitania nowej krwi (moze nie zniknie zaraz). No i prosze: Ktos nowy sie pojawil, pisze o Solaris i od razu sie temat lemowy rozruszal.Witam obywatela Nexus
Co do ksiazki samej, to ja sie przyznaje, ze uwazam ja za jedna z gorszych sposrod Lema tworczosci, tak jak niektorzy.
Nie wiem natomiast, co macie Wy, ktorzy to napisaliscie, na mysli, piszac o "papierowosci postaci u Lema". I choc nie rozumiem zwrotu, to domyslam sie ze chodzi o jednowymiarowosc, nieprzekonywujacy rys charakteru, o male prawdopodobienstwo takiej osoby w rzeczywistosci? Kelvin papierowy? Ale jednoczesnie histeryczno-nielogiczny? No, musze go usprawiedliwic. Ex, byla dla niego najglebsza trauma, najglebiej zepchnietym wspomnieniem, zraca rana i zapewne przyczyna prawiezalamania nerwowego. Nic dziwnego, ze jak ja zobaczyl, stracil glowe.
Co do innych postaci lemowych, to ktore sa papierowe? Pirx? Ze swoja rzemieslnicza solidnoscia, 3 dniowym zarostem na szerokiej gebie, indagujacy morsem Terminusa w ciemnym korytarzu, etc.? No way! Trurl i Klapaucjusz, moze sa papierowi? A moze Tichy? Nie zgadzam sie z taka ocena postaci. Fakt, mniej nas Lem delektuje tym co sie w srodku postaci klebi, bardziej sa one okreslane tym co robia, jak reaguja na rzeczywistosc, niz przez ich zycia wewnetrzne, co wlasnie wg. mnie dodaje im charakteru i realnosci. No, moze Hal Bregg jest wyjatkiem i tutaj Lem za duzo czasu poswiecil jego milosnym rozterkom, przez co postac wyszla troche karykaturalna.
Solaris tez troche z jednej strony wyglada jak romans kosmiczny. Inni "goscie" i ich podloze sa zupelnie pominieci, opisy tasiemcowe oceanu w zasadzie nic nie wnosza, rozwleczenie watku milosnego-dramatycznego, w kontekscie problemu z kontaktem, ktory wg. samego Lema byl glowna trescia ksiazki, tez nie wnosi wartosci dodanej do problemu. To sa moje zastrzezenia do Solaris.
Jak się miewa ser Olmy?
, wiec Lem musiał mocno wysilić wyobraźnie by temu sprostać. Jednak współczesnego czytelnika doprowadzą raczej do omdlenia z nudów.
Tiaa, doszedłem, do takiego momentu rozmowy, że, by w miarę sensownie móc kontynuować, powinienem przeczytać ponownie książkę Solaris. I organoleptycznie sprawdzić wrażenie.
Czytałem kilka razy ale dawno, dawno...i na tym jadę. Bronię wspomnienia.
Może być, Mister Nader, że macie rację.
I nie wiem, ryzykować?
Czy może pozostawić (sobie) te dobre, hmmm...jeden filozof zaleca nie wchodzić, bo można umoczyć.
I tak, czas rozstrzygający.
Kto nie ryzykuje ten nektaru nie spija, że strawestuje Klasyka (nie pamiętam tylko, którego)
Ile wpisowe?
To witaj w klubie.
Nno nie wiem, czy nie jest szczególarzem.
Wracając do książki;
Wybitny psycholog zauważy w zachowaniach postaci niezborność z aktualnie panującą doktryną.
Wybitny lingwista wytknie przecinki w złych miejscach.
Wybitny antropolog zauważy niewłaściwy kolor stóp Murzynki.
Wybitny politcorrektor zauważy Murzynkę.
Wybitny astrofizyk zauważy niewłaściwy tor lotu czegośtam...etc.
I wszyscy zrobią błeee...książka do kitu.
Taką metodą i Dostojewskiego można na strzępy roznieść.
Ja tego nie zauważam, a jak zauważam to pomijam, co najwyżej się uśmiechnę - bo nie o tym książka.
Istotą impresjonizmu (poza techniką) jest uchwycenie wrażenia.
Bo o to w moim poście-zapytaniu od zawsze chodziło. To właśnie negatywne wrażenie przywiodło mnie do Was. By spróbować wyjaśnić czy ja się czepiam Solaris jak upierdliwy nietoperz, czy jednak mam rację traktując w obecnym czytaniu owe dziełko jako niezbyt udany płód literackiego fenomenu jakim generalnie jest Lem. Bo mimo tego negatywnego wrażenia, w tym konkretnym przypadku, nadal uważam, że Lem genialnym był. Stąd też, w miarę dokładnie, starałem się przekazać co sprawiło, (w szczegółach) że takie a nie inne wrażenie odniosłem.Co do pewnego luzu dyscyplinarnego na stacji, mam wrażenie, iż rzecz dzieje się w czasach gdy loty kosmiczne i tego typu bazy są jak bułka z masłem. Rutynką.
Stąd brak kontroli i nadzoru, coś jak dziś stacja na Antarktydzie... (tak, tak - film "Coś" się przypomniał)
) i popijaniu gorzały przez Snauta. To jest ok i nie kłóci się ze zdroworozsądkowym podejściem do fabuły i bohaterów (czego nie można powiedzieć o Kelvinie). Już pisałem, że tego nie wiemy. W każdym razie dzięki hipnozie, umiejętnie zadawanym pytaniom, można z delikwenta wyciągnąć szczegóły, które przy świadomym odbiorze są pomijane. Nie pamiętasz czy dziewczyna z która miałeś randkę rok temu miała na sobie kieckę czy szorty. Jednak twoja pamięć przechowuje bardzo szczegółowy obraz stroju twojej oblubienicy, czy tego chcesz czy nie chcesz. Intymne szczegóły tym bardziejCytujGeneralnie jest to potwierdzone, ze nasza pamięć zawiera dokładne "engramy" miejsc, zdarzeń, sytuacjiChyba jednak między engramem (czymkolwiek on jest, bo definicyjny ślad pamięciowy, średnio zadowala) a fotografią cyfrową jest pewna różnica, hę?
Pomijając już, że zdolniejsi pamiętają nawet poprzednie wcielenia. Pani Bławatska na ten przykład, ze szczegółami Atlantydę opisała.
Aż strach pomyśleć, co by z niej ocean jeszcze wyciągnął.
Poważniejąc zaś - to nie zarzut ino refluksja - mam wrażenie, że przyglądasz się książce przez lupę (tu stosowny cytat romantyczny) a tymczasem to obraz impresjonisty. Nawet jeśli Lem uważał inaczej. W sumie, sam nie wiedział jak to napisał...wyszło z niego.Nieprawda. Czcigodny Nader szczególarzem nie jest ino jak mu coś zgrzyta to marudzi. A tak w ogóle to Czcigodny Nader wesołym staruszkiem jest
To nie dziwota, że marudzisz.
Podobała się kiedyś? Cóż...starość nie radość.
Spoko - fanka wybaczona;)Tak, o tą scenę chodzi.
Pewnie masz na myśli finałową scenę Stalkera.
To:
https://www.youtube.com/watch?v=dNiVFCWMrqI
Na czym wg Ciebie polega owa metaforyczność i klarowność nawiązania?
